Παραμυθι...

Καποτε,παρα πολλα χρονια πριν, ο ανθρωπος, καθοτανε μονος του, στη μεση του δασους
κι εκλαιγε*εκλαιγε απαρηγορητος.Τα αλλα ζωα, τον εβλεπαν που εκλαιγε και τον λυποντουσαν* ωσπου μια μερα , ο σκατζοχειρος τον πλησιασε και τον ερωτησε*
-"ανθρωπε, τι εχεις και κλαις?Τι σε βασανιζει?
-"Ειμαι ενα πλασμα αδυνατο",ειπε ο ανθρωπος,"στο ελεος των παντων και φοβαμαι".
Τοτε ολα τα ζωα, τον λυπηθηκαν και αποφασισαν , να τον βοηθησουν.
-"Τι ακριβως θελεις?" τον ρωτησαν.
-"Θελω να ειμαι γρηγορος!"
Τοτε, το ελαφι του εδωσε προθυμα, τη σβελταδα του.
-"Θελω να εχω και αριστη οραση!"συνεχισε ο ανθρωπος.
Ο αετος, προθυμα κι αυτος, εδωσε την οραση του.
-"Χρειαζομαι ομως και δυναμη!"συνεχισε αβιαστα ο ανθρωπος.
Τοτε ο βασιλιας των ζωων, ο λιοντας, εδωσε τη δυναμη του* και μετα απο αυτα, ο ανθρωπος, ολο χαρα, εφυγε....
Τα ζωα ολα εχαιρονταν,εκτος απο τη κουκουβαγια....
-"Τι εχεις και εισαι λυπημενη?" τη ρωτησαν τα αλλα ζωα.
-"Εφυγε με χαρα,μα γρηγορα θα γυρισει πεινασμενος..."
-"Γιατι το λες αυτο?"ρωτησε το ελαφι.."εχει ολα οσα χρειαζεται!"
Τοτε η κουκουβαγια, συνοφριωμενη ειπε*
-"Εχει ομως και μεσα στη ψυχη, μια μεγαλη τρυπα*κι η τρυπα αυτη, βαθος δεν εχει*κι ολο θα τον κανει να ζητα, να ζητα και να φοβαται μηπως δεν εχει, και παλι να ζητα*
ωσπου μια μερα ο κοσμος, με τις παλαμες ανοιχτες, θα γυρισει και θα πει*"ΑΝΘΡΩΠΕ ΣΤΑΜΑΤΑ! ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΔΕΝ ΕΧΩ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ!ΤΑ ΠΗΡΕΣ ΟΛΑ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ!"
Αυτα ειπε το σοφο πουλι* κι ολα τα ζωα εσκορπισαν, με ενα φοβο στη καρδια τους.....

Απορια.....

"Το γελιο μου χαριζω, σα τη σταλαγματια, σ παρκα σε πλατειες , σε ταβερνες,
μοιραζω τηζωη μου, σα τη σταλαγματια, μα δε γιομιζουν ευκολα οι στερνες...."
Ετσι ακριβως, ειναι τα πραγματα*ειται αρεσει, ειτε οχι, τα πραγματα ειναι ακριβως ετσι*
αναρωτιεμαι, μερχι ποτε*μεχρι που......Γιατι?..........
Αραγε κανεις μπορει, απαντηση να δωσει?
Αξιζει το κοπο και η σκεψη και η απαντηση?!

Αυτοβιογραφια

"Βαδιζω κατω,
στο δρομο για τη θαλασσα,
και αετοι και γλαροι
μαλωνουνε μες στο μυαλο μου.
Δε ξερω τι δρομο να διαλεξω,
μα ολα ειναι δρομος...
Μια αρρωστη αγαπη,
τ'αυτια μου τριβελιζει
και η ψυχη μου,
με θρονο τη ροτα του παντερμου,
στο περιγιαλι καθεται.
Θυμασαι που με ρωτησες
τι ειναι ευτυχια?
Πως ενα κομματι ουρανου κερδιζεται?
Μονο αμα το θεο μεθυσεις
και το χρονο αγαπησεις,
το νημα της κλωθως,
τοτε θ'αγγιξεις."

Αφιερωση....

Σημερα θα ηθελα να αφιερωσω τα παρακατω στιχακια του Νικου Καββαδια,
σε ολους εκεινους τους μακρινους, απροσιτους, κρυφους και ανεκπληρωτους ερωτες.......
"Πουθ'ερχεσαι?
Απο τη Βαβυλωνα.
Που πας?
Στο ματι του κυκλωνα.
Ποιαν αγαπας?
Μια τσιγγανα.
Πως τηνε λεν?
Φατα Μοργανα.."

"Καθημερινοτητα"

Σε μια πολη της Ιαπωνιας, υπαρχει ενα καφενειο.Στο καφενειο αυτο, συχναζε ενας κυριος,
εβδομηντατρειων ετων.Ο ανθρωπος αυτος, πηγαινε καθε μερα στο συγκεκριμενο καφενειο,
χρονια τωρα*καθε μερα την ιδια δουλεια*ειχε βαρεθει τη ζωη του, η καθημερινοτητα τον επνιγε........
Ωσπου μια μερα , αποφασισε , να κανει κατι διαφορετικο στη ζωη του*ποτε, στα εβδομηντατρεια
χρονια που περπατα τη γη αυτη, δεν εκανε κατι διαφορετικο*ηταν ενας συνηθισμενος ανθρωπος....
Ωσπου μια μερα, ανεβηκε στο Εβερεστ!Ναι! Στο Εβερεστ, στα Ιμαλαια!
Το πηρε αποφαση και το εκανε! Εγινε ο γηραιοτερος, που ανεβηκε την κορυφη!
Ετσι απλα*ενας απλος, σηνηθισμενος, καθημερινος ανθρωπος........

ΠΕΡΙ ΚΡΑΤΟΥΣ....

Ολοι μας σε αυτο το πλανητη, τουλαχιστον οι περισσοτεροι, ζπυμε , υπο τη σκεπη καποιου κρατους*αυτο το κρατος λοιπον, εχει, συνταγματικα και ηθικα, δυο θεμελιωδεις υποχρεωσεις,
απεναντι στους πολιτες του*1) δημοσια και δωρεαν παιδεια,2)δημοσια και δωρεαν υγεια.
Απ'οσο οι πνευματικες μου δυνατοτητες μου το επιτρεπουν,οι δυο αυτες υποχρεωσεις, ειναι ακριβως αυτες, που καθε συγχρονο κρατος , "που σεβεται τον εαυτο του", προσπαθει
μανιωδως, να αποφυγει*κι ερχοναι τωρα οι αποριες του μικρου και "αμυαλου" παιδιου*
1)Γιατι εχουμε υποχρεωσεις προς το κρατος,φορους κτλπ,απ'τη στιγμη που αυτο δεν εχει απεναντι μας?9η μαλλον δεν τις εκπληρωνει)
2) Που πανε τα λεφτα των φορων τελικα?
3) Γιατι εμεις, με τη σταση μας, τη πολιτικη και κοινωνικη,στηριζουμε αυτο το κρατος?
4) ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ?!

ΥΠΟΜΟΝΗ......

"Αν θες, τη ζωη να τη κερδισεις, πρεπει υπομονη να εχεις*
μα, υπομονη για να'χεις,
πρεπει, το χρονο ν'αγαπησεις,
και τις στιγμες του,
να ερωτευτεις...."

Θελω να ευχαριστησω τη φιλη για τη συμβουλη της πανω στο ζητημα*θα προσπαθησω για το καλλιτερο*(συμπαθαμε για τη καθυστερηση για την απαντηση, αλλα 5 ημερες ελειπα στην ομορφη ελληνικη επαρχια).

ΑΠΟΡΙΑ

Θα ηθελα να ρωτησω το εξης*σας εχει τυχει ποτε να νιωθετε πως ολα πανε χαλια?Πως ενα χερι βγηκε απο τα συννεφα και σας εχει μουτζωσει?! Αν ναι, τι κανετε γι'αυτο?

Προτροπη

Συμφωνω και επαυξανω, οτι ειναι δυσκολη η οποιαδηποτε αλλαγη*το συστημα οντως διαφθειρει*αυτο ομως απο μονο του αποτελει τη πιο σπουδαια προκληση(αρεσκομαι στις προκλησεις)*το πρωτο και κυριοτερο βημα που αφορα την αποφυγη φθορας απο το συστημα ειναι ενα*πολυ απλο, συναμα δυσκολο*εσωτερικη επανασταση*μονο οταν μεσα μας γρεμισουμε κατεστημενα, μονο τοτε θα γινουν τα ονειρα πραξη*και κυριως, μιλω για επανασταση οσον αφορα τη καθημερινοτητα*απο το πως φερομαστε στο φουρναρη, μεχρι τις δουλειες μας, ακομα και στο δρομο*μονο τοτε θα μιλαμε σε σωστη βαση.....

Θελω να ευχαριστησω το φιλο για τη σωστη του παρατηρηση, πως η ζωη ειναι νομοτελειακα δομημενη, το μεγαλο ψαρι να τρωει το μικρο*αυτο ομως για μενα ειναι μια προκληση, ωστε να μη το εφαρμοζω*πιστευω πως η "πιτα" ειναι αρκετα μεγαλη για ολους*δεν ειναι ανακγη ν'αρπαζει κανεις το κομματι του αλουνου*το μονο που πρεπει να γινει, ειναι να παρουμε πισω τα κομματια απο αυτους που τους περισσευουν.......

ΧΡΗΜΑ

Ολοι μας, αγαπαμε το χρημα, ειτε λιγο, ειτε πολυ*θελω ομως σε ολους μας, και πιο πολυ σε μενα,
να απευθυνω το παρακατω ρητο*
"χρημα διχως κριμα=φονος διχως θυμα".Μπορει να γινει κατι τετοιο?Μηπως με τα λεφτα μας, ειμαστε φονιαδες?!!

ΠΑΝΤΟΥ ΤΑ ΙΔΙΑ.....

Προσφατα, στηΝεα-Ζηλανδια, υπηρχε μια πολυτεκνη οικογενεια, απο την οποια, ελειπε ο πατερας(δεν ξερω αν ειχε πεθανει η αν ειχε φυγει, σημασια εχει πως η οικογενεια, δεν ειχε πατερα).Μια μητερα μονη της συντηρουσε, τον εαυτο της και 5 παιδια, κατω απο συνθηκες, εξαιρετικα δυσκολες.Χωρια τις οποιες δυσκολιες της καθημερινοτητας, η γυναικα αυτη, αρρωστησε βαρια*μεταφερθηκε στο νοσοκομειο του Ουελιγκτον και αφου οι γιατροι διεγνωσαν την αρρωστια,δε ξερω ποια ακριβως,αποφανθηκαν, πως επρεπε να μεταφερθει
στο σπιτι της,διασωληνωμενη,σε κωματωδη κατασταση και να τη παρακολουθει γιατρος στο σπιτι*κι εδω αρχιζουν τα ωραια*μια μερα σαν ολες τις αλλες, χτυπαει τη πορτα του σπιτιου, ενας κυριος κουστουματος*ανοιγει ο μεγαλος υιος, ο οποιος ακουει το κουστουματο κυριο να του λεει, πως δεν εχουν πληρωσει καποιον η καποιους λογαριασμους στην αντοιστοιχη ΔΕΗ και πως το ρευμα θα κοπει!Εμβροντητος ο υιος εξηγει στον υπαλληλο, πως ειχαν τρεχαματα υγειας και ξεχαστηκαν και πως την επομενη θα πηγαινε ο ιδιος να πληρωσει τα οφειλουμενα* ζητησε 24 ωρες και παρακαλεσε γαι κατανοηση , μιας και η μητερα του, οντας διασωληνωμενη,αν εκοβαν το ρευμα, θα πεθαινε!Ο κουστουματος,παμεμενε ανενδοτος*ο νομος ειναι νομος!
Την επομενη, ο υιος ξεκινησε να παει να πληρωσει*μεχρι να φτασει, οι "υπευθυνοι" κοψαν το ρευμα* η μητερα του πεθανε....................Τελικα, αναρωτιεμαι αν ποτε κατεβηκαμε απο τα δεντρα, και αν βγηκαμε απο τις σπηλιες....... Μηπως εκει, ειναι καλλιτερα? .........