Απόκοσμα και όμορφα....

"Όπως βυθίζεται η μυρτιά,
στου φεγγαριού του φως,
έτσι η ηδονή ουρλιάζει,
στου ονείρου τη γωνία,
στένοντας μύνημα νερού,
σε κήπο ξεραμένο...
Δάκρυσες το απόγευμα,
στου ήλιου τη βουτιά
και γίνηκε μεμιάς νησί,
τρωάδας αποκούμπι...
Για να σε νιώσω πλήγωσα,
τα μάτια μου τα δυο,
κι από το αίμα έφτιαξα,
εσάρπα πορφυρή,
τάμα στις νύχτες σου τις μπλε,
με νάζι μεταξένιο,
κι από χρυσές κλωστές ελπίδα!!"

Υ.Γ:Απόκοσμα...

Μόνο ένα τσιγάρο....

Υ.Γ:Τίποτα άλλο δε θέλω.....μονάχος να φουμάρω...

Τα μύχια...

" Ένιωσα φωτιά,
μες στα στήθια μου,
πειρατής μικρός,
η αλήθεια μου..
Το ψεγάδι της ψυχής μου,
είναι κήπος μυστικός,
που ο κύκνος γίνεται θεός.....
Στην αναβροχιά της απάτης μου,
έριξε νερό η συμπόνια μου*
κι ένα δέντρο ανθισμένο,
πέταξε φυλλά χλωρά,
και τα λίγα,
γίνανε πολλά..."
Υ.Γ:Το θέμα είναι, ποιος να δει μπορεί....