Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2007

Παρακληση...


Σημερα ,που ολοι συντονιζομστε,για το καλο του περιβαλλοντος,
θα ηθελα απο τη πλευρα μου,να συμβαλλω κι εγω,για αρχη,
με το να μοιραστω μαζι σας ,ενα παραμυθι*
μου το "ψιθυρισε"ενας γερο-πλατανος,μια φορα σε ενα ομορφο δασος*
τωρα θα μου πειτε,πως σου μιλησε ο πλατανος......
Οποιος απο εσας,στη φυση πηγαινει συχνα και βιωνει το
περιβαλλον γυρω του,καταλαβαινει πως ειναι ενα μερος αυτου*
κι οταν το αντιλαμβανεται αυτο,η εποικοινωνια με τα αδελφια του,
(δεντρα,ζωα κτλπ),ειναι φυσικο επακολουθο....
Δωστε μου λιγο τη προσοχη σας,κι ακουστε τα σοφα τα λογια........
"Καποτε,παρα πολλα χρονια πριν, ο ανθρωπος, καθοτανε μονος του, στη μεση του δασους
κι εκλαιγε*εκλαιγε απαρηγορητος.Τα αλλα ζωα, τον εβλεπαν που εκλαιγε και τον λυποντουσαν* ωσπου μια μερα , ο σκατζοχειρος τον πλησιασε και τον ερωτησε*
-"ανθρωπε, τι εχεις και κλαις?Τι σε βασανιζει?
-"Ειμαι ενα πλασμα αδυνατο",ειπε ο ανθρωπος,"στο ελεος των παντων και φοβαμαι".
Τοτε ολα τα ζωα, τον λυπηθηκαν και αποφασισαν , να τον βοηθησουν.
-"Τι ακριβως θελεις?" τον ρωτησαν.
-"Θελω να ειμαι γρηγορος!"
Τοτε, το ελαφι του εδωσε προθυμα, τη σβελταδα του.
-"Θελω να εχω και αριστη οραση!"συνεχισε ο ανθρωπος.
Ο αετος, προθυμα κι αυτος, εδωσε την οραση του.
-"Χρειαζομαι ομως και δυναμη!"συνεχισε αβιαστα ο ανθρωπος.
Τοτε ο βασιλιας των ζωων, ο λιοντας, εδωσε τη δυναμη του* και μετα απο αυτα, ο ανθρωπος, ολο χαρα, εφυγε....
Τα ζωα ολα εχαιρονταν,εκτος απο τη κουκουβαγια....
-"Τι εχεις και εισαι λυπημενη?" τη ρωτησαν τα αλλα ζωα.
-"Εφυγε με χαρα,μα γρηγορα θα γυρισει πεινασμενος..."
-"Γιατι το λες αυτο?"ρωτησε το ελαφι.."εχει ολα οσα χρειαζεται!"
Τοτε η κουκουβαγια, συνοφριωμενη ειπε*
-"Εχει ομως και μεσα στη ψυχη, μια μεγαλη τρυπα*κι η τρυπα αυτη, βαθος δεν εχει*κι ολο θα τον κανει να ζητα, να ζητα και να φοβαται μηπως δεν εχει, και παλι να ζητα*
ωσπου μια μερα ο κοσμος, με τις παλαμες ανοιχτες, θα γυρισει και θα πει*"ΑΝΘΡΩΠΕ ΣΤΑΜΑΤΑ! ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΔΕΝ ΕΧΩ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ!ΤΑ ΠΗΡΕΣ ΟΛΑ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ!"
Αυτα ειπε το σοφο πουλι* κι ολα τα ζωα εσκορπισαν, με ενα φοβο στη καρδια τους....."

11 σχόλια:

Nathalie είπε...

Oti pio omorfo diavasa simera me auto to 8ema :)

νατασσΆκι είπε...

:(
απαισιόδοξο, αλλά σχεδόν αληθινό...
ελπίζω ότι δεν είναι έτσι όλοι οι άνθρωποι, κι ότι κάποιοι δεν ζητούν από τη φύση - μόνο δίνουν, κι ακούνε...
(και δεν έχουν όλοι τρύπα στην ψυχή- στην καρδιά)
αυτοί είναι η ελπίδα.

Kaveiros είπε...

@nathalie,
σ'ευχαριστω πολυ!
@νατασσακι,
μακαρι ο πλατανος να ελεγε ψεματα*
παρολ'αυτα,κι εγω ελπιζω*
ειναι του τρελλου η ελπιδα*
η πιο ομορφη απ'ολες!

o είπε...

σ' ευχαριστώ Κάβειρε..

Kaveiros είπε...

@Ελενη,
εγω σ'ευχαριστω που με "ακουσες"....

melomenos είπε...

όμορφη η παραβολή σου!
αληθινή όσο δεν παίρνει
μακάρι κάποιος να βάλει μυαλό σ'αυτό το τέρας τον άνθρωπο!

Έχω μια μικρή πρόσκληση στο blog μου για σένα!
Καλησπέρα σου

Kaveiros είπε...

Μακαρι φιλε μου,
μακαρι....
Ευχαριστω πολυ για τη προσκληση!

mario είπε...

Πολύ όμορφη η ιστορία σου.. αυτά τα δέντρα που μοιάζουν σαλεμένα πρέπει να είναι στον Φονιά.. ναι?
Μόνο αυτά θα μπορούσαν να πουν τέτοια ιστορία!

Kaveiros είπε...

@mario,
καλως ηρθες!
Σε βρισκω ενημερωμενο...
Οντως,στο φονια ειναι.....

mario είπε...

ενημερωμένη:)
πήγα το καλοκαίρι στο νησί αυτό και με μάγεψε από τη πρώτη στιγμή..
δεν ξεχνιέται:)

δες τους φύλακες στα σκιαγματα:)

Kaveiros είπε...

Ουπς!Μπερδεψα το φυλλο....
Κι εγω το καλοκαιρι ημουν εκει!