Σιωπή...

"Μελαγχολία στης σιωπής την άκρη,
κι ο κορμοράνος,
τα φτερά του τινάζει...
Ανθίζει τα όμορφα κλαδιά της η αμυγδαλιά,
μέσα στο άγριο καταχείμωνο,
δίχως να λογαριάζει,
τις βαριές συνέπειες.
Αλλόκοσμες σκιές στο δάσος
του μυαλού μου τρέχουν,
η μία την άλλη κυνηγώντας*
θέλουν το χρόνο να προλάβουν...
Δε ξέρω ακόμα πόσο αντέχουν
της ψυχής μου τα ταμπούρια,
μήτε το σπήλαιο του μυαλού μου που φτάνει*
ξέρω μονάχα,πως τη λάμια
θέλω να σκοτώσω,
γαλήνη και ησυχία να'βρουν
οι όμορφες οι σκέψεις,
στις καρδιάς τα σταυροδρόμια."
Υ.Γ:Είναι της μύησης κομμάτι...