Θρυψαλα

Γυαλινα κομματια ποτηριου
ειναι η ψυχη μου*
καθως πεφτουν,
γινονται θρυψαλα πολλα,
απειρα και κοφτερα*
κοβουν τα ματια,
τη γλωσσα,
μα περισσοτερο απ'ολα,
το γελοιο εγωισμο*
και μεμιας,
μεσα απο τα αιματα,
μια καινουργια ολανθιστη
αυλη φαινεται,
μ'ενα δεντρο ολοχρυσο
στη μεση,
κατω απ'το οποιο,
κοριτσι μικρο,
το σκατζοχειρο χαιδευει.
Πανεμορφο,μα τα σημαδια απ'τα γυαλια,
στο προσωπο θα μεινουν...
Υ.Γ:Δικοι μου μυθοι.....

Απαντηση σε προσκληση..

Η φιλη μου το astropeleki, με καλεσε να γραψω 5 πραγματα που γουσταρω,
κι αλλα 5 που δε γουσταρω.Να της πω οχι δε γινεται, οποτε:
ΔΕ ΓΟΥΣΤΑΡΩ:
1)Τα ψεμματα, για "ευγενικους λογους"*οτι εχει κανεις να μου πει,
να μου το πει καταμουτρα!
2)Τους δηθεν, νεροκουβαλητες, στο μυλο της αντιδρασης!
3)Τις γυναικες, που δεν εχουν θηλυκοτητα(αντρογυναικες που λεμε..)
4)Τη κοινοβουλευτικη δημοκρατια..
5)Τη κακια πλευρα του εαυτου μου!
ΓΟΥΣΤΑΡΩ:
1)Τη ζωη στην επαρχια
2)Τη ντοπροσυνη
3)Τον ερωτα, το ντομπρο,
4)Τους χαμηλων τονων ανθρωπους,
5)Τις γυναικες, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ!
Υ.Γ:Πολλα ειναι ακομα που γουσταρω και δεν γουσταρω, αλλα οποιος θελει ας ρωτησει.
Επεισης ζητω συγνωμη για την εξαφανιση μου, αλλα δουλειες γαρ....
Με τη σειρα μου καλω να παιξουν:mellomenos,zouzouna, anammella

Λογια του αερα...

Εδω που τα λεγαμε,
εκει που τα ξεχνουσαμε,
μυστηρια στη καθημερινη μας
μονοτονια*
κρινοι φυτρωνουν στο μπλε
της θαλασσας,
κι ο βραχος της Σαπφους,
γινεται ασπρος*
ασπρος απο την αθωοτητα
των ματιων σου...
Ασπρος,σαν το χιονι
της πρωιμης ανοιξης*
ζωη μελετημενη,
μα με μεγαλη ποικιλια....
Υ.Γ:Του μυαλου μου αερικα....

Αραγε?....

Λουλουδι χρυσαφενιο
στη κορυφη του κοφτερου βραχου*
φενακη στην εικονικη πραγματικοτητα.
Χτενιζει ο αγερας της γης τα μαλια,
να ειναι ετοιμη,
για τους ουρανιους γαμους.
Γλυκοχαραμα ηταν
που σε γνωρισα*
μαυρα μεσανυχτα,
οταν μου ανοιχτηκες...
Αν πνιγεσαι ,
και κατι δε σου βγαινει,
κανε τουλαχιστον,
οτι και η φρουτομυγα*
χτυπα στο γυαλι!
Υ.Γ:Κανονιοβολισμοι......

θα ειμαι εκει!

Ονειρα βαμμενα πορφυρα,
στ'ονειρο του αδυνατου,
στο ειναι του μικρου.
Ανεμοθυελλα σηκωθηκε
στην ερημη ψυχη σου,
μα εσυ δε καταδεχεσαι
τη λαμπα θυελλης.
Η μαχη να σε καταχτησω,
καταντησε μια ψευδομαχη
με τη ματαιοτητα..
Σα δεις τριγυρω σου
μικρες χελωνες,
μη τρομαξεις*
ειναι οι κρυφοι σου θησαυροι
σπασμενοι σε πολλες,
αργοσυρτες υπαρξεις,
που ψαχνουν
για ενα φυλλο σκιας.
Υ.Γ:Μηνυμα με περιστερι....

Αγροι στο σουρουπο...

Αγροι στο σουρουπο*
μια νοτα μελαγχολικη,
μεσα στην ανοιξη.
Διπλα στο βροχερο
παραθυρο,
μια κορη στη θλιψη βουτηγμενη,
για νυφη ετοιμαζεται,
κι αγναντευει το καμπο
το καφετι,
το καμπο τον απεραντο,
που ωσαν το πιο βαθυ της ονειρο,
μυριζει νοτισμενο χωμα*
κι ειναι αυτη η μυρωδια,
στο τελος που στα ρουθουνια μενει,
οταν του θερους το λιοπυρι,
πλησιαζει.
Υ.Γ:"Μελι απ'τη κερυθρα"....