Άκου

"Της άμμου οι φωνές στην έρημο,
μοιάζουν με ανεμοστρόβιλους,
μικρούς, αμελητέους*
ίσα που φαίνονται στη θάλασσα
τη χρυσαφένια..
Μα όμως, είναι αυτές,
που τριβελίζουν τα ρουθούνια
της καμήλας,
κι άξαφνα τη βαριεστημένη ρότα
αλλάζει,
που χρόνια τώρα ευλογάει ο βεδουίνος*
κι εκείνος τρομαγμένος,
μη ξέροντας που πάει,
και για ποιο λόγο,
φτάνει σε αρχαία αγορά,
σε όαση παραδεισένια,
όπου από στήθη αλαβάστρινα,
πολεμιστές θηλάζουνε μετάξι,
και φοίνικες αλαφροίσκιωτοι,
σπέρνουνε φοινικόδασος,
στο κέντρο των ματιών,
και στων ψυχών τις άκρες..
Ευλογημένος όποιος
τις δύσκολες φωνές ακούσει..."


Υ.Γ:Οι παραπάνω σκέψεις πλαισιώνονται από μια φωνή απίθανη ,
που ανακάλυψα στο youtube.Δε τη γνωρίζω, αλλά με κερδισε..