Απόκοσμα και όμορφα....

"Όπως βυθίζεται η μυρτιά,
στου φεγγαριού του φως,
έτσι η ηδονή ουρλιάζει,
στου ονείρου τη γωνία,
στένοντας μύνημα νερού,
σε κήπο ξεραμένο...
Δάκρυσες το απόγευμα,
στου ήλιου τη βουτιά
και γίνηκε μεμιάς νησί,
τρωάδας αποκούμπι...
Για να σε νιώσω πλήγωσα,
τα μάτια μου τα δυο,
κι από το αίμα έφτιαξα,
εσάρπα πορφυρή,
τάμα στις νύχτες σου τις μπλε,
με νάζι μεταξένιο,
κι από χρυσές κλωστές ελπίδα!!"

Υ.Γ:Απόκοσμα...