Ησυχα.. και απλα......

Θα ηθελα να καταπιαστω, με ενα ζητημα, το οποιο ολοι μας το αποδεχομαστε ως δεδομενο, αν θελετε και ως βαρετο και γραφικο, στην ουσια ομως δεν ειναι καθολου......
Ποσοι απο εμας λοιπον, ειμαστε σε θεση, να κουβεντιαζουμε, ησυχα και απλα?
Ποσοι απο εμας, ειμαστε στη φυσιολογικη θεση , να μη διακοπτουμε το συνομιλιτη μας?*
και ποσοι απο εμας αληθεια, ειμαστε σε θεση, ν'ακουσουμε τι εχει να μας πει ο αλλος?
Δεν εννοω, απλα ανατομικα και φυσιολογικα ν'ακουμε....Εννοω πραγματικα να ακουμε*
προσεκτικα, απο την αρχη ως το τελος, οτι μας λενε και να ερθουμε για λιγο στη θεση
του συνομιλητη μας, οχι απαραιτητα για να συμφωνησουμε, αλλα απλα για να τον καταλαβουμε....Για να μπορεσουν μετα τα επειχειρηματα μας, να εχουνε καποια σωστη βαση..
Μηπως ομως εμεις, κανουμε το αντιθετο? Η και αν ακουμε, απλα ακουμε και εχουμε ηδη διαμορφωμενη αποψη στο κεφαλη μας, και δεν αναρωτιωμαστε μηπως ακουσουμε κατι σωστο και καινουργιο? Μηπως αυτο ειναι η γενεσιουργος αιτια , της πολιτισμικης μας κατρακυλας? Για σκεφτειτε λιγο.....Δεν θελω να μου απαντησετε.... Απαντηστε στον εαυτο σας...