Μα γιατι το τραγουδι, να'ναι λυπητερο, με μιας θαρρεις, πως τη καρδια μου ξεκοψε... Κι αυτη τη στιγμη, που πλημυριζω χαρα, ανεβηκε ως τα χειλη μου και μ'επνιξε, φυλαξου για το τελος, θα μου πεις......
Μανθάνειν εν τω ουρανώ το οράν,εν δε τη γή το αναμιμνήσκεσθαι.Μακάριος ο δια των Μυστηριων διελθών, ούτος γιγνώσκει την αρχήν και τον σκοπόν της ζωής. (Πίνδαρος)
2 σχόλια:
και οι στίχοι αλλά η Φρίντα κυρίως,
πολύ αγαπημένη.
(και πρότυπο)
Και πως θα μπορουσαν να ειναι
αλλωστε,Ελενη?....
Δημοσίευση σχολίου