Μια οχι και τοσο ιδιαιτερη ιστορια.

Ενα ησυχο βραδυ, μια εβδομαδα πριν,
στη Τηλο*μετα απο το δειπνο κι ενα περιπατο,
κατω απο τ'αστερια,στο ομορφο πλακωστρωτο
δρομακι,που ερωτοτροπουσε με το κυμα,
απεφασισα να παω στο δωματιο μου*
εκει λοιπον,ομολογω με πληρη ευθυνη,
πως με επιασε το "αθηναικο συνδρομο"*
ανοιξα τη τηλεοραση και εβλεπα ενα καρο βλακειες*
ειχα γινει ενας κανονικοτατος παθητικος δεκτης*
και θα συνεχιζα να ειμαι ετσι, μεχρι που για αλλη μια φορα,
ο θεος απεδειξε, ποσος μεγαλος ειναι..
Εκει λοιπον που ειχα αποροφηθει στο χαζοκουτι,
ακουσα ενα δυνατο κρωξιμο ενος γλαρου*μια φωνη απο αλλου!
Της φυσης η φωνη*μια φωνη που ελεγε"βλακεντιε κλεισε τη χαζομαρα,
εχουμε πολλα να σου πουμε!"
Απομονωσα λοιπον το παλαντιρ, και μεμιας τα αυτια και τα ματια
της ψυχης μου ανοιξαν!Ακουσα τη φυση να μου μιλα!
Οι γλαροι τραγουδουσαν μαζι με δεκαοχτουρες,
το κιμα κρατουσε το ισιο κι ο αερας κραταγε τη μπαγκετα!
Τι μου ελεγαν?Δε θα σας πω πολλα*μοναχα που καταλαβα την ασημαντοτητα μου:)
Ενα εχω να σας πω:δεν αντεχω αλλο ενοχλητικους ηχους!
Ανοιξανε τα ματα μου,αλλα μεγαλωσε η ευαισθησια μου!
Δε τη παλευω!
Υ.Γ:Η φωτογραφια ειναι απο τα Λιβαδια, την ωρα της ανατολης...