Τρίτη 8 Απριλίου 2008

Μια οχι και τοσο ιδιαιτερη ιστορια.


Ενα ησυχο βραδυ, μια εβδομαδα πριν,
στη Τηλο*μετα απο το δειπνο κι ενα περιπατο,
κατω απο τ'αστερια,στο ομορφο πλακωστρωτο
δρομακι,που ερωτοτροπουσε με το κυμα,
απεφασισα να παω στο δωματιο μου*
εκει λοιπον,ομολογω με πληρη ευθυνη,
πως με επιασε το "αθηναικο συνδρομο"*
ανοιξα τη τηλεοραση και εβλεπα ενα καρο βλακειες*
ειχα γινει ενας κανονικοτατος παθητικος δεκτης*
και θα συνεχιζα να ειμαι ετσι, μεχρι που για αλλη μια φορα,
ο θεος απεδειξε, ποσος μεγαλος ειναι..
Εκει λοιπον που ειχα αποροφηθει στο χαζοκουτι,
ακουσα ενα δυνατο κρωξιμο ενος γλαρου*μια φωνη απο αλλου!
Της φυσης η φωνη*μια φωνη που ελεγε"βλακεντιε κλεισε τη χαζομαρα,
εχουμε πολλα να σου πουμε!"
Απομονωσα λοιπον το παλαντιρ, και μεμιας τα αυτια και τα ματια
της ψυχης μου ανοιξαν!Ακουσα τη φυση να μου μιλα!
Οι γλαροι τραγουδουσαν μαζι με δεκαοχτουρες,
το κιμα κρατουσε το ισιο κι ο αερας κραταγε τη μπαγκετα!
Τι μου ελεγαν?Δε θα σας πω πολλα*μοναχα που καταλαβα την ασημαντοτητα μου:)
Ενα εχω να σας πω:δεν αντεχω αλλο ενοχλητικους ηχους!
Ανοιξανε τα ματα μου,αλλα μεγαλωσε η ευαισθησια μου!
Δε τη παλευω!
Υ.Γ:Η φωτογραφια ειναι απο τα Λιβαδια, την ωρα της ανατολης...

14 σχόλια:

Roadartist είπε...

"μοναχα που καταλαβα την ασημαντοτητα μου"

Νομίζω οτι η μέρα μου σήμερα έκλεισε με το καλύτερο τρόπο, με την πιο όμορφη ανάγνωση..
Να είσαι καλά.. Υπέροχο κείμενο, το κρατώ και εγώ σαν να το έζησα..

Kaveiros είπε...

@roadartist,
σ'ευχαριστω πολυ!:)

Alexis B είπε...

Δέν ανησυχώ, συμπτόματα περιόδου προσαρμογής στό τσιμεντάδικο.
Καλημέρα

Alkmini είπε...

"μοναχα που καταλαβα την ασημαντοτητα μου" της roadartist εκλεισε ομορφα η μερα της, ενω εμενα με καλοσωρισε τουτο το πρωινο. ημουν κι γω εκει καβειρε.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Μόνο μέσα από τη δύναμη, τη μαγεία και το μεγαλείο επαληθεύεται η ανοησία μας να πιστεύουμε πως είμαστε ο "κυρίαρχος" του πλανήτη.
Αποβλακωθήκαμε από την ύλη και τις ψευδαισθήσεις...

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ZouZouna είπε...

Συνήθεια, δευτέρα φύση.
Εσύ δεν είσαι που θέλεις να πας μόνιμα σε τέτοιους ερημότοπους? Καλο είναι να συνηθίζεις λοιπόν σιγά - σιγά στην απομόνωση και τα θαλασσοπούλια !!

Ανώνυμος είπε...

μα ναι είναι κάτι στιγμές που νομίζεις ότι η φύση προσπαθεί να σου μιλήσει, ευλογημένες στιγμές

Kaveiros είπε...

@alexis,
τα πραγματα, δεν ειναι τοσο απλα...
@aliki,
σε ευχαριστω που ησουν εκει!:)
@φυρδην,
πες το ψεματα!
@zouzouna,
απο το στομα σου και σου θεου το αυτι καλη μου!Κι αν γινει εγω λαμπαδα στο μποι σου θ'αναψω!:)

Ανώνυμος είπε...

Η φύση είναι το σπίτι μας ...το έχουμε ξεχάσει!

Kaveiros είπε...

@ηλιογραφος,
εχεις δικιο!
@trelofantasmeni,
συμφωνω!

astropeleki είπε...

"βλακεντιε κλεισε τη χαζομαρα,
εχουμε πολλα να σου πουμε!" εδώ γέλασα, το ομολογώ!

Είναι ωραίο να θέλεις να μείνεις σε νησί και να απομακρυνθείς από την τσιμεντούπολη! Και γω άνετα θα μπορούσα να το κάνω... Είναι τόσο διαφορετικά... τόσο μη αγχωτικά! Νιώθεις ότι η μέρα είναι μεγαλύτερη, ότι μπορείς αγναβτεύοντας και μόνο να περάσεις πολύ πιο όμορφα από το να σταθείς μπροστά στο χαζοκούτι και να κλειστείς σε 4 τοιχους.

Αχ μου λείπει η Ρόδος τώρα και οι ωραίες στιγμές που ζούσα... :( Καμιά σχέση με την Αθήνα... Όλα πιο χαλαρά, όλα πιο ήσυχα... όλα πιο γεμάτα...

Kaveiros είπε...

@vdokoula,
Την ιδια πεθυμια εχουμε!

melomenos είπε...

βλακέντιε ασέλγεισες!!!
η φύση σε επανέφερε!

Kaveiros είπε...

@melomene,
ετσι εγινε!