Παρασκευή 22 Αυγούστου 2008

παρακληση...


"Η μοναξια της στιγμης,
δινει φτερουγισμα ,
νου την απεραντοσυνη.
Χωρις φαμφαρες ιδιαιτερες,
γεννιεται ο μεσσιας,
στον ανθρωπων τις καρδιες,
την ιδια ωρα που στο μυαλο
αυτων,
αυτος σταυρωνεται...
Απεκτησες κλαδια ψηλα
και ριζες δυνατες*
υψωνεσαι και τον κεραυνο,
δε σκιαζεσαι*
κακως, γιατι ,
αν σου ριξει,
ουτε για τζακι δε θα κανεις!
Υ.Γ:Οι "παρακλησεις μου"....

10 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Eχει απόλυτο δίκιο..

Kaveiros είπε...

@μαρια νικολαου,
λες?...

Ανώνυμος είπε...

Καβειρικός χρησμός........:)

KitsosMitsos είπε...

Καλώς τον επιστρεφόμενο...

Kaveiros είπε...

@ηλιογραφος,
απλα η αληθεια...
@kitsosmitsos,
καλως σε βρηκα!

diva είπε...

..επέστρεψες πιο μυστήριος από ποτέ, νομίζω:-)

Alkmini είπε...

καβειρε σε τι μυστηρια χρίστηκες??!!!

anamella είπε...

Καλησπέρα

Elsa Maxwell είπε...

το συγκεκριμένο κίτρινο, σημαίνει μίσος. τι σας βασανιζει λοιπόν!

Kaveiros είπε...

@diva,
ολα αυθορμητα γινονται:)
@aliki,
της ζωης...
@anamella,
καλισπερα!
@elsa maxwell,
δε μισω κανενα και τιποτα,
τωρα το τι με βασανιζει, ειναι
η "οικιοθελη " μου φυλακιση....