Βγαίνω στο παράθυρο, κι όνειρο ζωής απλώνει τα χέρια του στις σκυφτές μου πλάτες* γεράκι αγέρωχο μου τρυπάει τα μάτια και η αλήθεια φαίνεται σα μικρό παιδί... Είναι όλα βόρβορος, με πολλούς κισσούς, σανίδες σωτηρίας λειμώνας ολάνθιστος, με καρπούς γλυκούς......
Μανθάνειν εν τω ουρανώ το οράν,εν δε τη γή το αναμιμνήσκεσθαι.Μακάριος ο δια των Μυστηριων διελθών, ούτος γιγνώσκει την αρχήν και τον σκοπόν της ζωής. (Πίνδαρος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου