Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2007


Για ιδέστε όλοι τον ακροβάτη
που τραμπαλίζεται
για ιδέστε όλοι τον ξενομπάτη
πως δε ζαλίζεται

Για ιδέστε τον ακροβάτη που κι όταν πέφτει γελά
και ποτέ δεν κλαίει, ποτέ δεν κλαίει

Για ιδέστε πού 'χει το ερημοπούλι
αίμα στο φτερό
πετά κι ας τό 'βρε θανάτου βόλι
κόντρα στον καιρό

Με τον καιρό νά 'ναι κόντρα έχει τιμή σαν πετάς
να μένεις μόνος, να μένεις μόνος

Για ιδέστε όλοι, ιδέστε και μένα
άλλο δε ζητώ
πού 'χω στους ώμους φτερά σπασμένα
και ακροβατώ

Γύρισε κάτω η μέρα κι ακόμη εσύ να φανείς
μην κλαις πουλί μου, μην κλαις πουλί μου

2 σχόλια:

Αναστασία είπε...

Όταν ακροβατείς κόντρα στα δεδομένα..
Όταν πετάς ψηλά,κόντρα στον "καιρό",
πληρώνεις το τίμημα της μοναξιάς.

Όμορφες οι "ακροβασίες" των λέξεων
σου...
*Αναστασία*

http://anastasia.pblogs.gr/

Kaveiros είπε...

Συμφωνω*καθετι ωραιο ομως,
εχει το τιμημα του*και δεν υπαρχει ωραιοτερο πραγμα απο την ακροβασια*
ιδιαιτερα,αναμεσα στις πραγματικοτητες....