Περιπλανώμενος

"Κάτω απ΄της πόλης τα φώτα,
μια νύχτα καθημερινή,
τρεκλίζει των ονείρων ο μεθυσμένος..
Σκοντάφτει συνεχώς,
σε κάδους γεμάτους απορίματα
μιας ύπαρξης ονειρεμένης,
που κάποιος μανιακός,
κατάκοπος από ανασφάλειες,
πέταξε τα κομάτια της σε κάδους..
Παραπατώντας ο πιωμένος,
δε χάνει το κουράγιο του,
και σα μωρό που χαίρεται
τη γκρίζα παιδική χαρά,
στη λάσπη ξεδιψά....
Όλοι, μα όλοι οι περαστικοί,
κάνουνε πέρα τρομαγμένοι
σαν κάνει να τους πλησιάσει,
κι όσοι τον ξέρουν,
επίσημα δηλώνουν άγνοια,
μα μέσα τους χαίρονται,
που έτσι θα θρέψουν
τη δική τους τη μιζέρια,
και της ψυχής τον ψόφιο αρουραίο...."

Υ.Γ:Σε όλα τα ερημοπούλια........