Για το καλό και για το έθιμο!

Μέρες που είναι, είπα να σας κάνω ένα δ'ωρο...Ψάχτηκα, η αλήθεια είναι,
και κατέληξα στο παρακάτω τραγουδάκι...Είναι συμβολικό τίποτα το σπουδαίο...
Ξέρω , πως σε πολλούς από εσάς, δε θα σας αρέσει*βλέπεις με μπακλαβάδες,
ευχολόγια και ατέρμονη καψούρα δε ταιριάζει:)Ας είναι, εσείς να είστε καλα!
Μαζί με το δώρο και μια ευχή* όλοι μας , πρωτος εγώ να έχουμε τα αυτιά μας ανοιχτά!
Κάπου, απαγέλλουν ποιητές και τραγουδούν αηδόνια!
Να είμαστε η αλογόμυγα, στου αλόγου τα καπούλια!!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Ως πότε?!!

Χρόνια σας πολλά....Έκανα μια βόλτα σήμερα στα ιστολόγια σας, μετά από αρκετές μέρες...
Οί μισοί ετοιμάζεστε να συναντήσετε πρόσωπα αγαπημένα, οι άλλοι μισοί υμνήτε τον έρωτα,
κάποιοι άλλοι τον ρωτάτε....Δε βαριέστε , καλά κάνετε......Λυπάμαι όμως, που δε θα μπορέσω να σας ακολουθήσω και θα σας χαλάσω το γλύκό....Βλέπετε, σε μια άκρη του σπιτικού μας, παιδιά πεθαίνουν....Δεν έχω ούτε χρόνο, ούτε όρεξη για έρωτες και ευχολόγια.....Παιδιά πεθαίνουν...
Υ.Γ:Συμπαθάτε με, αν σας χάλασα το γλυκό....Αρχή μου είναι να είμαι χρήσιμος και όχι ευχάριστος...Αλλιώς , θα ήμουν πολιτικός......

Να πούμε?!Θα τα πούμε!!!!!!

Υ.Γ:Καλές γιορτές και καλά μυαλά να έχουμε...:)

Βραχνό σκουλίκι....

"Σφίξιμο της στιγμής
και της αλήθειας βιασμός*
αφρούς το πρόβατο
από το στόμα βγάζει
και αίμα στάζουν,
τα μάτια του αλόγου..
Το σπαθί της μέλισσας,
το μυαλό μου εμβολίζει
και λίγο λίγο,
σαν της σταγόνας το μαρτύριο,
το όνειρο γίνεται σφαίρα πλαστική,
σφαίρα που πάει ν'ανταμώσει
του μυαλού την ύβη,
και το πέος της λήθης...."
Υ.Γ:Το βιντεακι είναι από τον rapampam.Το τραγούδι από τιν Τζίμη τον Πανούση...Οι στοίχοι που διαβάσατε παραπάνω, από ένα βραχνό σκουλίκι, που γκαρίζει...
Μη δίνετε σημασία...Αφήστε το να γκαρίζει....

Άκουσμα ερωτικό

Κόρη σεμνή και όμορφη*καρπός θεού οργισμένου, στα ύστερα ενός έρωτα γεμάτου βία
και συγκίνηση, μιας μάχης τρυφερότητας γεμάτης..........
Το λίγο το λιγότερο, τα παρακάτω λόγια:
Ηδονή
Χαρά και μύρο της ζωής μου η μνήμη των ωρών
που ηύρα και που κράτηξα την ηδονή ως την ήθελα.
Χαρά και μύρο της ζωής μου εμένα, που αποστράφηκα
την κάθε απόλαυσιν ερώτων της ρουτίνας.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

ΕΡΧΟΜΑΙ!!!!!!!

Συντάσομαι!!

Η παρακάτω ανάρτηση, είναι αντιγραφή από το ιστολόγιο του φίλου μου του Σαμόθραξ*
δε συνηθίζω τις αντιγραφές, αλλά το συγκεκριμένο θέμα ,κάποιους από εμάς μας αγγίζει κάποιες βασικές χορδές και καλό θα ήταν να μας αγγίξει όλους....

"Μιλάω φυσικά για το αντίγραφο της Νίκης που βρίσκεται στο μουσείο της Σαμοθράκης και όχι για την εικονιζόμενη-αυθεντική.Το οποίο μουσείο το φτιάξανε Αμερικανοί.Οι οποίοι -προς τιμήν τους- είναι οι μόνοι που δεν κλέψανε αρχαιότητες.Οι φίλοι μας οι Γάλλοι και οι Αυστριακοί το χεράκι το απλώσανε.
Το σωστό λοιπόν είναι το αντίγραφο της Νίκης να πεταχτεί.Το νεοελληνικό κράτος αν θέλει να λέγεται επί της ουσίας ''ελληνικό'' οφείλει να χτίσει ένα νέο μουσείο ,και να κάνει μεγάλο αγώνα να ξαναέρθει η Νίκη μας απο την Γαλλία στη γενέτειρα γη.
Η απόσυρση του αντιγράφου πρέπει να γίνει παρουσία ελληνικών αλλά και ξένων ΜΜΕ.Το θέμα ΠΡΕΠΕΙ να ταξιδέψει παντού.
Είναι αστειότητα μεγάλη να έχουμε ένα αντίγραφο της Νίκης στο μουσείο της Σαμοθράκης την ώρα που η αυθεντική βρίσκεται στο Παρίσι.Κανείς μα κανείς νεοέλληνας πολιτικός δεν είπε ποτέ μια κουβέντα για το θέμα αυτό.
Όπως είναι τα μάρμαρα -για τα οποία κάνεις κουβέντα νεοέλληνα κάπου κάπου-ελληνικά ,το ίδιο ελληνική είναι και η Νίκη.Η σιωπή για το θέμα της Νίκης ,σημαίνει σιωπή για την ελληνικότητα της.Μην ξεχνάμε ότι ο Μέγας Αλέξανδρος πέρασε απο την Σαμοθράκη.Μυήθηκε στην Σαμοθράκη.Άρα σιωπώντας για την Νίκη ,σιωπούμε και για τον Αλέξανδρο.
Αλλά θα σου πω νεοέλληνα πότε θα την θυμηθείς.Όταν δημιουργηθεί θέμα περί Θράκης -Ορφέα κτλ.Μην ξεχνάμε ότι πάντα κάποιοι καραδοκούν να αρπάξουν τέτοιες ευκαιρίες.
'Η μήπως κάνω λάθος;
Σου το ξαναλέω νεοέλληνα.Το αντίγραφο στα σκουπίδια τώρα ,γιατί θα έρθει ο καιρός που θα τρέχεις και δεν θα φτάνεις ,όπως κάνεις και τώρα με τους Σκοπιανούς.
Και να σου το πω κι αλλιώς.Τα αντίγραφα είναι γι' αυτούς που αντιγράφουν.Ο 'Ελληνας όμως δεν αντέγραψε ποτέ.'Ηταν πάντα το γνήσιο ,το αυθεντικό ,το ατόφιο.Οι άλλοι τον αντέγραφαν.
Τώρα αν εσύ νεοέλληνα πιστεύεις ότι βολεύεσαι με τα αντίγραφα ,χάρισμα σου.Να τα 'χεις να τα χαίρεσαι.Ή όπως θα το 'λεγε ένας γνήσιος Σαμόθρακας ''χτύπα τα στο κεφάλι σου''.
Καλημερούδια μπαγάσα!"
Πηγή: Σαμόθραξ στις 8:59 μμ
Ετικέτες Σαμοθράκη

Σιωπή...

"Μελαγχολία στης σιωπής την άκρη,
κι ο κορμοράνος,
τα φτερά του τινάζει...
Ανθίζει τα όμορφα κλαδιά της η αμυγδαλιά,
μέσα στο άγριο καταχείμωνο,
δίχως να λογαριάζει,
τις βαριές συνέπειες.
Αλλόκοσμες σκιές στο δάσος
του μυαλού μου τρέχουν,
η μία την άλλη κυνηγώντας*
θέλουν το χρόνο να προλάβουν...
Δε ξέρω ακόμα πόσο αντέχουν
της ψυχής μου τα ταμπούρια,
μήτε το σπήλαιο του μυαλού μου που φτάνει*
ξέρω μονάχα,πως τη λάμια
θέλω να σκοτώσω,
γαλήνη και ησυχία να'βρουν
οι όμορφες οι σκέψεις,
στις καρδιάς τα σταυροδρόμια."
Υ.Γ:Είναι της μύησης κομμάτι...

Αναρωτιέμαι...

Τις τελευταίες ημέρες, παρατηρούμε, για ακόμη μια φορά δυστυχως, τη σιωπηρή και συνάμα
προκλητική διάκριση, των ΜΜΕ, για την απεργία πείνας των κρατουμένων των φυλακών.
Δε θα μπω στη διαδικασία να κρίνω τους δημοσιογράφους*πρώτον, διότι δεν είμαι δημοσιογράφος,δε ξέρω καν πώς γίνεται η δουλειά*δεύτερον, χθες κηδεύτηκε ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ που περίτρανα μας απέδειξε, πως δεν είναι όλοι η δημοσιογράφοι ίδιοι.....
Δε θα αναφερθώ επίσης στη συνταγματική πλευρά του θέματος, ή αν θέλετε στην πολιτική..
(αυτά είναι δουλειά "αγωνιστών", εγώ είμαι βολεμένος...)
Μόνο μια ερώτηση να θέσω πρώτα σε εμένα και μετά σε όποιον από εσάς την αποδέχεται:
ΑΝ ΕΙΜΟΥΝ ΕΓΩ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ?!ΑΝ ΕΙΣΑΣΤΑΝ ΕΣΕΙΣ?!ΑΝ ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΙΚΟΣ ΣΑΣ?!
Άντε βρε σεις να το ταράξουμε το θέμα*το θέμα είναι οι άνθρωποι αυτοί ,να καταλάβουν το λάθος τους , αφού τιμωρηθούν και να γυρισουν στην κοινωνία υγιείς, όχι να τους κάνουμε χειρότερους..Γιατί για κάθε κοινωνικό ατόπημα, από τη στιγμη που είμεθα μέλη της κοινωνίας,ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ!ΧΩΝΕΨΤΕ ΤΟ!!!Άρα δεν είμαστε λιγότερο ένοχοι..
Υ.Γ:Ακόμα μια ευκαιρία να σώσουμε τη ψυχή μας , μας δίνεται...Μη πάει κι αυτή πίσω από τον ήλιο......

Θολούρα..

Εδώ πολυτεχνείο*τριανταπέντε χρόνια μετά και οι μνήμες ξυπνούν, διαφορετικές για τον καθένα*
άλλοι πενθούν,άλλοι αναπολούν "περασμένα μεγαλεία",άλλοι οικιοποιούνται αγώνες και πλασάρουν δήθεν δημοκρατίες....Δε βαριέσαι, το είπε ο Πιραντέλλο: "Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε.."...
Δυο βήματα από το σπίτι μου,βρισκόταν μια μαρμάρινη επιγραφή, που ειχε το όνομα του μικρού παιδιού(ειρωνεία, δεν το θυμάμαι!!), που δολοφονήθηκε από ελεύθερους σκοπευτές,
στη ταράτσα του σπιτιού του, το βράδυ του πολυτεχνείου*τα τελευταία δυο χρόνια, "λείπει" η επιγραφή...Πού πήγε?!Αναρωτήθηκε κανένας μας?!
Τα παιδιά που αγωνίστηκαν τότε μεταλλάχθηκαν*από αγωνιστές, γίνηκαν πλασιέ υποκριτικής δημοκρατίας*του κοινοβουλευτισμού, τουτέστιν του μακριού χεριού του ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ!
Μπήκαν στη πολιτική μένα κόκκινο ζιβάγκο, αξεσουάρ απαραίτητο, όσο η λευκή ποδιά για το χασάπη, ακόμα δεν έχουν βγει από αυτή και στη χειρότερη γίνανε "έντιμοι και δημοκρατικοί" καθηγητές πανεπιστημίου.....
Στη πολιτική μπαίνεις φτωχός και ΟΦΕΙΛΕΙΣ να βγεις φτωχότερος, έλεγαν οι αρχαίοι..
Ιστορική ειρωνεία:Οι μόνοι που βγήκαν έτσι είναι οι αμετανόητοι χουντικοί...
Λένε οι αρχαίοι ,πως ο πολιτικος, ΟΦΕΙΛΕΙ να παραμένει συνεπής στις ιδέες του..
Δεύτερη ιστορική ειρωνεία:Και πάλι οι αμετανόητοι παρέμειναν σταθεροί....
(Κόκκινη ιερά εξέταση μη με καύσεις!Ιστορία μόνο αναφέρω, δε χορεύω τσάμικο πυροβολώντας!)
Τριανταπέντε χρόνια μετά εσύ το λες δημοκρατία? Δεν ξέρω...Ένα μόνο ξέρω:

Υ.Γ:Κόκκινοι , μαύροι και ροζ φασίστες(είναι στη μόδα τελευταία) μην οικιοποιείσθε το παραπάνω τραγούδι* δε σας αφορά!!!!!

Μόνο έτσι!

"Σαν θαλασσοδαρθεί η άγουρη ψυχή
και την κεντρίζουν γλάροι,
τότε και μόνο τότε,
η πληγή,
θα αναβλύζει μέλι!!!"

Υ.Γ:Προυπόθεση απαραίτητη.....

Αίτηση

"Ζήτησα φωτιά κι αμώνι
τη μοίρα μου να πλάσω,
κατά τα θέλω της καρδιάς*
κι έφτιαξα ασπίδα τρομερή,
σμιλεμένη με του έρωτα τα όνειρα
και της βροχής την άνοιξη,
κι απ΄'εξω ζωγραφιά εσένα,
από τον κεραυνό να βγαίνεις...
Περικεφαλαία από φιλιά κααι χάδια
στο κλούβιο μου κεφάλι απίθωσα
και θώρακα φολιδωτό,
απ'της τιμής τα χέρια,
περικνημίδες από ευχές
και ξίφος από νερό και χώμα...
Όντας έτοιμος, το βουνό,
το στοιχειωμένο ανέβηκα,
να συναντήσω της ψυχής τα περιστέρια,
και του μυαλού μου τα προπύργια...."


Υ.Γ:Ζωσμένος, έτοιμος , αρματωμένος.....

Για όλους εσάς!!!

Νιώθω την ευχάριστη ανάγκη, να σας αφιερώσω , να μοιραστώ κατι πολύτιμο μαζί σας,
διότι πολύ απλά, το αξίζετε!:)Σας αφιερώνω λοιπόν ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια,
ένα από τα λίγα που τραγουδώ, που αγγίζει τη ψυχή όσο δε φαντάζεστε......
Το παλλικάρι που τραγουδά, είναι φίλος κολλητός, καρδιακός αδελφικός θα έλεγα,
απο το Ρέθυμνο...Φτάνουν όμως τα λόγια.....
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ!!!!!!!!!
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΜΕ ΝΟΗΜΑ!!!!

ΜΠΑΜ!!!

Υπάρχουν στιγμές ,που οι τοίχοι γύρο σου, πλησιάζουν.........
.........Ένα χέρι, έχει από τον ουρανό βγει και σε έχει μουτζώσει...............
..................Ένα χέρι το λαιμό σου σφίγγει και ο λυγμός ,γίνεται βάσανο,
που για λύτρωση παρακαλάς..........................................
.............Το κεφάλι σου το τοίχο βαράς.....................
Τρέχεις, χωρίς να ξέρεις που πας..........
............Τα μάτια σου είναι κατακόκκινα από το κλάμα............
.........Που να πάς?...........Σε ποιον να πας?...............
...........Τα όνειρά σου, σε όλους μα σε όλους τους τομείς,
πάνε στο βόθρο.......................
Μένεις με τις αναμνήσεις......Εσύ κι αυτές..............
Δεν έχεις τί να περιμένεις πλέον.........Δεν υπάρχει λόγος............
Δεν έχεις που να στηριχθείς..........................................
...........................ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Πειρατεία..

"Δυο μικρά πεντάμορφα αγγεία,
γεμάτα μέλι μυρωδάτο*
κι ανάμεσα σε αυτά,
ο χορός των νυμφών,
του Ελικώνα*
γεννήθηκε η χάρις,
μέσα σ΄ένα σπήλαιο γοητευτικό,
βαθύ,που στα κρυφά του δώματα,
ψάχνει να βρει την Ευριδίκη
ο Ορφέας.....
Κλαδιά ιτιάς, βασιλικής και λυγερής,
σκύβουν και μου χαιδεύουνε,
την αλλοπρόσαλη ψυχή μου,
για να με λούσουν ύστερα,
με το γαλήνιο της ερήμου βλέμμα..."

Υ.Γ:Παραλλήρημα.....

Στην αρένα

"Αφού περιπλανήθηκα σε νεφελώματα
πασπαλισμένα με ασήμι,
έπεσα μέσα σε αρένα,
με τοίχους θαλασσί ζωγραφισμένους,
αποκυήματα μινωικά*
κι η άμμος ήτανε κόκκινη,
ζεστή από το αίμα,
ονειροπόλων ταυρομάχων....
Ξάφνου, τάυρος με κέρατα χρυσά επρόβαλε,
κι από τη μύτη πέταγε φωτιές,
σαν του λυκόφως το σημάδι..
Κάλπασε καταπάνω μου,
κι εγώ, κάνοντας την ανάγκη υποχρέωση,
από τα κέρατα τον έπιασα
και βρέθηκα στην πλάτη του.....
Σαν άλλος Δίας δάμασα τα κύματα,
κι έφτασα σε τόπο γνώριμο,
τόπο δικό σου,
του ουρανού σου το προπύργιο.
"Δε λέγονται, δε κλείνονται σε λέξεις,
αυτά που χάρηκες, αυτά που έκλαψες..",
μου είπες......
Κι εγώ τον τάυρο έσφαξα,
θυσία ανείπωτη,
στα μελλούμενα, στα περασμένα ,στο τώρα...
Στα μάτια σου!!!!!"

Υ.Γ:Δεν έχω δράμι λέξεις.......

Παραμύθι....

Ωραιά είναι η μύηση, ωραία είναι και του εαυτού τα δρώμενα, αλλά για να τα καταλάβουμε ας ακούσουμε το παρακάτω παραμυθάκι:Ότι πρέπει για παιδιά σαν εμάς!


Υ.Γ:Αφιερωμένο στο φίλο μου το Marconi, που είχαμε μια κουβέντα για κάτι απορίες:)

Mαxόμενος..

"Ρίχνοντας το ακόντιο
του μυστικού σου κόσμου,
κατάστηθα πληγή από μέλι
μου άνοιξες
και βρέθηκα τ'απίστομα
σε στρώμα από φύκια...
Με γεύση από πικρό αλάτι στο στόμα,
πάσχιζα το Πρωτέα,
που μορφές άλλαζε,
να τιθασεύσω,
για να μου πει το μέλλον*
κι αυτός μου έδειξε
δρόμο βαθύ και άπληστο
στα σπλάχνα όρους τρομερού,
στο τέρμα του οποίου,
είδα τον εαυτό μου,
σαν άλλος Πειρίθους,
δεμένο σε θρόνο πορφυρό,
να κλαίει τη μνήμη μου
στη θύμιση σου
και στης αλήθειας την οργή...."
Υ.Γ:Αλήθειες πονεμένες....

Ακόμα παραπέρα..

"Κι όταν η ώρα πέρασε,
κι απ'τη κοψιά του πέλεκυ συνήλθα,
σήκωσα με φόβο αρίφνητο,
το τιποτένιο βλέμμα μου*
και σε είδα μακριά,
πάνω σε λόφο απόκρημνο,
πάλι να μου χαμογελάς,
κρατώντας σπάθα,
από μυρτιές και φρύγανα...
Σε μάχη σώμα με σώμα,
ψυχή με ψυχή ,
με φώναξες,
μα εγώ απόκαμα σου ουρανού το απάγκιο*
μα σα μου έστειλες,
το μωβ σου το λυκόφως,
τη δίψα μου να σβήσει,
ύψωσα ανάστημα και ήρθα*
τί είναι τιμή αθάνατη,
να μάχεσαι εκεί που χάνεις..
Σαν έληξε η μάχη,
κάτω από πλάτανο παχύ με έβαλες,
κι άλειψες τις πληγές
του δόλιου μου μυαλού,
με κυκεώνα*
και ξύπνησα σε μια αυγή ολόφωτη,
παραδεισένια,δίχως τη θύμιση σου,
τη παλιά,
μα σίγουρος για τη καινούργια.

Υ.Γ:Η μύηση δε σταμάτησε*απλά για λίγες μέρες, άλλαξε θέατρο
και συνεχίστηκε στη Μονεμβασιά...Πλέον στα ίδια...

Συνέχεια..

"..και να , μια χαραμάδα
απ'το χαμόγελό σου,
μου άνοιξε τις πύλες τις χωμάτινες,
των μυστικών του κόσμου τούτου*
με πήρε απ΄το χέρι,
της αυγής η αύρα
και μ΄'εδωσε στην αγκαλιά της νύχτας*
έπειτα εκείνη,
με τα δυνατά της χέρια,
στην άκρη του ονείρου με πετά...
Απ'του εφιάλτη το φεγγίτη βρέθηκα,
στων κοραλιών τη ρίζα,
μαργαριτάρια των νυμφών να ψάχνω*
μα σαν με φίλησε, η πρώτη απ'όλες,
στη δίνη του χορού εξορίστηκα
και χορεύτριες,βαστώντας ρίγανη,
μου ράντιζαν το στόμα...
Σύρθηκα γύρω από το κυκλικό το ιερό,
κι ευθύς στην άκρη του πελάγου,
κατρακύλησα*
και τότε ήταν, που ο αιτός,
απόφαγε τη μίζερη πλευρά μου....
Ξύπνησα ανάλαφρος, αλαφροίσκιωτος,
με γεύση απ'το φιλί σου,
στα πέτρινα μου χείλη...
Τη γεύση της παλιάς, αιώνιας στάχτης...."
Υ.Γ:Το "μονοπατι" ανηφοριζει...

Επαφη..

"Στης χαραυγής το ξέφωτο εφάνηκες,
καβάλα στο λευκό σου πήγασο*
είχες για χαλινάρια,
τα χρυσά σου τα μαλλιά,
και του ηφαιστείου τ'άναμα για σέλα*
κάλπαζες προς τον πύργο τον πάλιο,
στης θάλασσας την άκρη...
Στο μισογρεμισμένο πύργο,
εκεί που φονικά χορεύουνε
και κεραυνοί δαμάζουνε τις πέτρες...
Εκεί που ολοι σκιάζονται το χείμαρρο θεό,
μη τύχει πάνω τους, παρά τη θέληση τους,
ερωτοτροπήσει...
Μα εσύ, τίποτα απ'όλα αυτά δε σκιάζεσαι
και μου ζητάς τρέχοντας,
να σε ακολουθήσω,
το φόβο να νικήσω,
τη ζωή να φτύσω,
το χάδι σου για να κέρδισω...
Με πρόσταξες, μ'ένα χαμόγελο μεταξωτό,
τα μάτια μου να κλείσω,
το βήμα μου να σπεύσω..
Χαίρομαι τον φοβο!
Χαίρομαι της επιλογής την έλλειψη!

Υ.Γ:Μύησης συνεχεια....

"Οραμα"

"Νυχτα βαθεια και κατασκοτεινη,
που κοβεται μοναχα με στιλετο*
μεσα απ'τις πληγες της,
τα δαχτυλα της ποταμιας πριγκηπισσας,
με αγγιξαν*
μεμιας, αστρα κατεβηκαν,
το μονοπατι να φωτισουν
και πλατανοφυλλοι ακολουθοι,
δεξα, ζερβα αυτου,
απλωσαν τα καφετια σπαθια τους,
τα πλουμισμενα ποδια της πριγκηπισσας
για να πατησουν....
Κανατι απο ανεμο αδραξε,
με τα δαντελωτα της χερια,
κι ευθυς,πνοη θεικη μου δωρισε,
το χωμα να φιλησω,
τη γη να παντρευτω,
και τους προγονους τους δαιμονικους,
να μη τους λησμονησω...."

Υ.Γ: Η δικη μου μυηση......

Νικη

Η Νικη της Σαμοθρακης*ενα απ'τα πιο ομορφα,διασημα,μα και, κατα τη γνωμη μου,πιο μυστηριακα αγαλματα της αρχαιοτητας.Εργο ροδιων καλλιτεχνων,ενα γλυπτο γεματο χαρη,
μια σιγουρα ομορφη κορη,παρ'ολο που το κεφαλι της "λειπει",γεματη θυληκοτητα,
χαρισμα της κυπριδας, που δυσκολα συναντας*μ'ενα φορεμα αληθινο αριστουργημα,
της τεχνης της υφαντικης, της τεχνης της παλλαδας...
Βαδιζει με βημα σταθερο, αρχοντικο,κληρονομια απ'του κεραυνοφορου τη γυναικα*
κι εκει που "στεκεται", στο ιερο των μεγαλων θεων,ξανοιγει το βημα,
μαζι με τα φτερα της και στο θρακικο ορμα*απ'τη χιονοσκεπαστη Θρακη,
το κοσμο να γνωρισει.....Ο κοσμος να τη γνωρισει...Τουλαχιστον ,οποιος μπορεσει..

Υ.Γ:Το ταξιδι της, σταματησε "οικοιοθελως",στο μουσειο του λουβρου*
μα κι εκει, ετοιμη ειναι,να το σκασει απο τη σκαλα που τη φυλακισανε,
να παει να συναντησει τ'αποτυπωμα της, στις καρδιες αυτων που την αγαπησαν,
στις καρδιες των υπηκοων της,στις καρδιες των μυημενων....

Σαος!

Σαος*ο αρχοντας της Σαμοθρακης και του θρακικου πελαγους,ειναι ταυτοχρονα
και το ψηλοτερο βουνο στο αιγαιο* στη κορυφη του , το φεγγαρι οπως ονομαζεται,
("τυχαιο" το ονομα..), καθονταν ο Γεοσειστης ,κι εβλεπε απεναντι της Τροιας
τη μαχη*κι οταν αυτος εκρινε σκοπιμο,κατεβαινε με το αρμα του με τα γαλαζια
φαρια,καλπαζε στη θαλασσα κι ορμουσε τους Αργειτες να βοηθησει...
Θαρεις πως ακομα μας βλεπει ολους απο το φεγγαρι μεσα απο το μονιμο συνεφο,
αιωνιο συντροφο της κορυφης, που ο αδελφος του ο Νεφελοστοιβαχτης, το εβαλε εκει...
Το ονομα Σαος ειναι το ονομα των ιερεων των Καβειριων μυστηριων(ολο "τυχαια"
ονοματα...)Ενας ιερεας απο αλλες εποχες, οχι και τοσο μακρινες, οχι και τοσο ξενες
για καποιους,ειναι ο αρχοντας του νησιου*και διαφεντευει τα παντα*απανω στο φεγγαρι ανατολικα το ματι σου φτανει στη δασοστολισμενη Ιδα και δυτικα, εως το μυστηριακο
Αθω....Μα και χαμηλα, ακομα κι απεναντι, απο την Αλεξανδρουπολη σαν φτασεις,
θα τον ιδεις, να σε καλοσωριζει, σαν να ξερει ηδη,πως πας να τον συναπαντησεις,
μα, παραλληλα με το καλωσορισμα, σα γνησιος νοικοκυρης, σου δινει να καταλαβεις,
μεχρι που σε παιρνει...Κι ενα φιλτρο μαγικο ,ακαταμαχητο που ο ιερεας σκορπα,
καθως το τοπο του πλησιαζεις, σου βγαζει οτι μεσα σου εχεις*αν εισαι μιζερος ,θα βγει,αν εισαι μια ψυχη καλη θα βγει, κτλπ...
Κι οταν το ποδι σου πατησεις και καμεις τη προσπαθεια να τονε καταχτησεις,τοτε πραγματικα θα καταλαβεις, μεχρι που σε παιρνει!Σαν θες προσπαθησε το νυχτα....
ξερεις....ποτε δεν ειναι μονος......(αλλα αυτο ειναι μια αλλη ιστορια..)
Ειναι τετοια του η δυναμη, που πραγματα που σε αλλα μερη εκαμες,πχ να πατησεις μια χελωνα ετσι ασκοπα, η να πεταξεις κανα σκουπιδι οπου θες,δε θα σε αφησουν οι υπηρετες του να το κανεις(οι κατοικοι , οι λατρεις του νησιου και οχι μονο..),
αλλα ,συν τοις αλλοις, απο μονη της η μαγκια σου, θα εχει πεταξει στο φεγγαρι...
Υ.Γ:ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ!(Ο ΦΟΒΟΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΝΗΡΟΥΣ...)

παρακληση...

"Η μοναξια της στιγμης,
δινει φτερουγισμα ,
νου την απεραντοσυνη.
Χωρις φαμφαρες ιδιαιτερες,
γεννιεται ο μεσσιας,
στον ανθρωπων τις καρδιες,
την ιδια ωρα που στο μυαλο
αυτων,
αυτος σταυρωνεται...
Απεκτησες κλαδια ψηλα
και ριζες δυνατες*
υψωνεσαι και τον κεραυνο,
δε σκιαζεσαι*
κακως, γιατι ,
αν σου ριξει,
ουτε για τζακι δε θα κανεις!
Υ.Γ:Οι "παρακλησεις μου"....

χωρις λογια!

Εδω και τωρα,εκει για παντα....

Ειναι στιγμες που θες, στιγμες που προσπαθεις, αλλα δυστυχως η ευτυχως δε γινεται,
το χρονο να σταματησεις*στιγμες που ζεις σε ενα γονιμο παραληρημα,
σε μια εκσταση, που δε θελεις να τελειωσει...
Λενε πως η πρωτη εντυπωση, παιζει ρολο καθοριστικο, ειτε προκειται
για ατομο η για μερος*μαλιστα, μια ειδικη κατηγορια αυτων,
θα σου βγαλει με τη πρωτη, οτι συναισθημα κρυβεις μεσα σου,
οτι κι αν ειναι αυτο*απ'το καλλιτερο, εως το χειροτερο..
Επισης λενε,πως νιωθεις καλα καπου η με καποιον,
οταν γινεσαι καλλιτερος ανθρωπος,ψυχη ομορφοτερη...
Ακομα λενε, πως ολοι μας, μα ολοι μας, εχουμε ενα τοπο,
κι εναν ανθρωπο, που μας ταιριαζει και του ταιριαζουμε,
στον απολυτο βαθμο και συνταιριαζει, τα παραπανω...
Στο τελος λενε, πως ολα τα παραπανω, δενουν,
οχι με μια φορα, αλλα με πολλες, οπως ο ερωτας,
ο ατοφιος....
Οσον αφορα τον τοπο,ΔΟΞΑΖΩ ΤΟ ΘΕΟ,που με αξιωσε και τον βρηκα*
οσον αφορα το προσωπο,ΤΟΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ,που δυναμη μου δινει,
να ψαχνω..
Σας ευχομαι, ολοι μα ολοι, να εχετε τα αναλογα....
Ταδε εφη ΚΑΒΕΙΡΟΣ........

Παυση

Μπορει να ειναι καλοκαιρι, αλλα καποια πραγματα, δε καταλαβααινουν απο εποχες.
Ειναι καποιες μαχες, στις οποιες, δεν ειμαι "καλεσμενος",
αλλα πρεπει να παλεψω..Μεχρι τοτε,το ιστολογιο θα ειναι ανενεργο.
Αυτο δε σημαινει εγκαταλειψη*επειδη πιστευω οτι τα ιστολογια, ειναι για να φερνουν
κοντα τους ανθρωπους, οποιος απο εσας θελει,ας εποικοινωνησει μαζι μου με
mail και , γιατι οχι να τα πουμε και απο κοντα:)
Σας ευχαριστω ολους, για την υπομονη που δειχνετε στο προσωπο μου:)
Τα λεμε!

10+1

Το astropeleki, και η Aliki , η η Aliki και το astropeleki αν θελετε,
με καλεσαν να παιξω στο 10+1 αχρηστες πληροφοριες για μενα...
Θεωρω και ειμαι βεβαιος, πως οποιαδηποτε πληροφορια για το ατομο μου σας ειναι παντελως
αχρηστη, οποτε δε θα δυσκολευτω ,να παραθεσω 11 απο δαυτες..
1)Δε τρωω με τιποτα, 3 φαγητα*φακες, σπανακοριζο, και γιουβαρελακια!
Για διαφορετικους λογους το καθενα με εκνευριζει!
2)Μια φορα στη ζωη μου επαθα τροφικη δηλητηριαση, σ'ενα μαγαζι στη Ναξο!
Επαθα μεγαλη ζημια, δε σας το ευχομαι...
3)Μεχρι τη πρωτη λυκειου , ηθελα να γινω αρχαιλολογος, αλλα τοτε "ηρθα στα χερια "
με τη καθηγητρια των αρχαιων , κι αν δε μαθεις αρχαια στη πρωτη λυκειου , δε μαθαινεις ποτε*αναρωτηθηκα τι να κανω στη ζωη μου και ειπα "δε πας για γιατρος?"
Ε και πηγα....
4)Μια φορα ειδα μια πρωην κοπελια μου, τυχαια ειλικρινα, να κανει
αποτριχωση και επαθα ζημια!Ανατριχιασα!!!Παναγια μου!
5)Στο χρονικο διαστημα που ειμεινα στη Κρητη, κονεψα να παντρευτω,
αλλα τη γλιτωσα!(χε χε, αφου τη γλιτωσα απο τος κρητικιες, δε τη παταω πουθενα χε χε)
6)Με ενοχλει στα ιστολογια οταν καποιοι διαγραφουν σχολια μου, ενω δεν τους κακολογω,
ουτε προσβαλλω*τους χαλαω την εικονα?
7)Μικρος χτυπησα τον παππου μου μ'ενα σκεπαρνι, τη γιαγια μου μ'ενα κλαδι νερατζιας
και την αλλη γιαγια μ'ενα καλαμι, ολους στο κεφαλι!
8)Παλι μικρος δαγκωσα ασχημα ενα φιλο μου , που μου πηρε τη μπαλα!
9)Στο μονο θριλερ που φοβηθηκα, ηταν στο προφητεια Νο2
10)Εχω αδυναμια στις σερβιτορες και στις πωλητριες, δε ξερω γιατι...
11)Η ζωη μου δε διαφερει απο κανενος... ειναι ενας δρομος, με τις κατηφοριες
και τις ανηφοριες...
Λοιπον ,ας παιξει ο mellomenos με την anamellla κι οποιος αλλος θελησει...

Για να μη ξεχνιομαστε....

Επειδη, το τελευταιο καιρο, νιωθω και ειμαι, μαλακας και χοντροπετσος,
ειπα να δωσω μερικες μπουνιες, στο συγκλητικο μου στομαχι,
μπας και χαμπαριασει τιποτε*αν σας πιασει καμια ξοφαλτση,
μη με παρεξηγησετε.....

Απ'το μικρο παραθυρο...

Συνεφα μπλε στο μαυρο
του οριζοντα*
και οι μυρτιες μπλαβιζουν,
στο πρασινο το λοφο,
τις ανεκπληρωτες επιθυμιες.
Βατραχια απ' τον ασχημο το νου σου,
μου φραζουνε το στομα*
ειναι οι στιγμες,
που το αλογο φοβαται,
να καλπασει,
στη δινη του καιρου*
φοβαται τα ποδια του
μη σπασει*
φοβαται τη σφαιρα τη τελειωτικη...
Υ.Γ:το μικρο μου δακρυ......

Θρυψαλα

Γυαλινα κομματια ποτηριου
ειναι η ψυχη μου*
καθως πεφτουν,
γινονται θρυψαλα πολλα,
απειρα και κοφτερα*
κοβουν τα ματια,
τη γλωσσα,
μα περισσοτερο απ'ολα,
το γελοιο εγωισμο*
και μεμιας,
μεσα απο τα αιματα,
μια καινουργια ολανθιστη
αυλη φαινεται,
μ'ενα δεντρο ολοχρυσο
στη μεση,
κατω απ'το οποιο,
κοριτσι μικρο,
το σκατζοχειρο χαιδευει.
Πανεμορφο,μα τα σημαδια απ'τα γυαλια,
στο προσωπο θα μεινουν...
Υ.Γ:Δικοι μου μυθοι.....

Απαντηση σε προσκληση..

Η φιλη μου το astropeleki, με καλεσε να γραψω 5 πραγματα που γουσταρω,
κι αλλα 5 που δε γουσταρω.Να της πω οχι δε γινεται, οποτε:
ΔΕ ΓΟΥΣΤΑΡΩ:
1)Τα ψεμματα, για "ευγενικους λογους"*οτι εχει κανεις να μου πει,
να μου το πει καταμουτρα!
2)Τους δηθεν, νεροκουβαλητες, στο μυλο της αντιδρασης!
3)Τις γυναικες, που δεν εχουν θηλυκοτητα(αντρογυναικες που λεμε..)
4)Τη κοινοβουλευτικη δημοκρατια..
5)Τη κακια πλευρα του εαυτου μου!
ΓΟΥΣΤΑΡΩ:
1)Τη ζωη στην επαρχια
2)Τη ντοπροσυνη
3)Τον ερωτα, το ντομπρο,
4)Τους χαμηλων τονων ανθρωπους,
5)Τις γυναικες, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ!
Υ.Γ:Πολλα ειναι ακομα που γουσταρω και δεν γουσταρω, αλλα οποιος θελει ας ρωτησει.
Επεισης ζητω συγνωμη για την εξαφανιση μου, αλλα δουλειες γαρ....
Με τη σειρα μου καλω να παιξουν:mellomenos,zouzouna, anammella

Λογια του αερα...

Εδω που τα λεγαμε,
εκει που τα ξεχνουσαμε,
μυστηρια στη καθημερινη μας
μονοτονια*
κρινοι φυτρωνουν στο μπλε
της θαλασσας,
κι ο βραχος της Σαπφους,
γινεται ασπρος*
ασπρος απο την αθωοτητα
των ματιων σου...
Ασπρος,σαν το χιονι
της πρωιμης ανοιξης*
ζωη μελετημενη,
μα με μεγαλη ποικιλια....
Υ.Γ:Του μυαλου μου αερικα....

Αραγε?....

Λουλουδι χρυσαφενιο
στη κορυφη του κοφτερου βραχου*
φενακη στην εικονικη πραγματικοτητα.
Χτενιζει ο αγερας της γης τα μαλια,
να ειναι ετοιμη,
για τους ουρανιους γαμους.
Γλυκοχαραμα ηταν
που σε γνωρισα*
μαυρα μεσανυχτα,
οταν μου ανοιχτηκες...
Αν πνιγεσαι ,
και κατι δε σου βγαινει,
κανε τουλαχιστον,
οτι και η φρουτομυγα*
χτυπα στο γυαλι!
Υ.Γ:Κανονιοβολισμοι......

θα ειμαι εκει!

Ονειρα βαμμενα πορφυρα,
στ'ονειρο του αδυνατου,
στο ειναι του μικρου.
Ανεμοθυελλα σηκωθηκε
στην ερημη ψυχη σου,
μα εσυ δε καταδεχεσαι
τη λαμπα θυελλης.
Η μαχη να σε καταχτησω,
καταντησε μια ψευδομαχη
με τη ματαιοτητα..
Σα δεις τριγυρω σου
μικρες χελωνες,
μη τρομαξεις*
ειναι οι κρυφοι σου θησαυροι
σπασμενοι σε πολλες,
αργοσυρτες υπαρξεις,
που ψαχνουν
για ενα φυλλο σκιας.
Υ.Γ:Μηνυμα με περιστερι....

Αγροι στο σουρουπο...

Αγροι στο σουρουπο*
μια νοτα μελαγχολικη,
μεσα στην ανοιξη.
Διπλα στο βροχερο
παραθυρο,
μια κορη στη θλιψη βουτηγμενη,
για νυφη ετοιμαζεται,
κι αγναντευει το καμπο
το καφετι,
το καμπο τον απεραντο,
που ωσαν το πιο βαθυ της ονειρο,
μυριζει νοτισμενο χωμα*
κι ειναι αυτη η μυρωδια,
στο τελος που στα ρουθουνια μενει,
οταν του θερους το λιοπυρι,
πλησιαζει.
Υ.Γ:"Μελι απ'τη κερυθρα"....

Ο εραστης.....

Η unamama και το atropeleki, με καλεσαςν σε ενα πολυ ωραιο παιχνιδι*
πρεπει να γραψω λεει ,3 ψεματα και 1 αληθεια.
Για να δουμε λοιπον, ποια εναι η αληθεια?!:
1)Ειμαι πολυ ωραιος !Αδωνης!Δεν υπαρχει γυναικα ,που να μη με θελει!Μεγαλο προβλημα!
2)Ειμαι τρομερα ερωτικος!Sex synbol!
3) Ειμαι πανεξυπνος!Εφυεστατος!
4)Εχω βαρεθει να παιρνω πρωταθληματα στο ποδοσφαιρο!
Καλω με τη σειρα μου το mellomeno, τη zouzouna και τη mayaishere,
να παιξουν!

Οτι μενει..

Κλοουν κι ομορφη μαριονετα
ειναι τ'ονειρο*
τραβαει σπαθι και σφαζει
τα συντηρητικα απωθημενα.
Στη κουστωδια της λογικης,
δε χωρα ο ερωτας*
μονο τη καθαρη ηθικη
μπορει αυτος και συνεριζεται.
Η θαλασσα δε ξερει
απο κοτερα και λιμενοβραχιονες*
μονο απο τρατες γιοματες αρμη
και βραχια ρημαγμενα,
με σπηλιες που χωνεψαν
κοκκαλα ασπρα,
κοκκαλα πειρατικα..
Αυτο ειναι που στ'αληθεια
μενει*
κοκκαλα πειρατικα.
Υ.Γ:Τα "λαφυρα" μου....

Αφιερωση!

Μια μικρη αγραναπαυση απο τις
"σοδιες" και τις "πραματιες"..
Το παρακατω τραγουδι αφιερωμενο
σε ολους:

Στην ακρη της αγαπης
και στο πικρο χαμο,
ο γλαρος του Ιωναθαν
μου τρυπαει το μυαλο.
Η Ροζα Εσκεναζυ,
τραγουδι θα μου πει,
κι ο Ελπηνωρας ο δολιος,
τη γαληνη του θα βρει.
Της παλλακιδας επεσε
βραχιολι στο νερο,
κι ο κυκνος το φορα,
τ'ομορφο πρωινο.
Βαφη μνημειου,αμοιρη,
ξυνεται απο το χτες*
τα ονειρα που απεριψες,
θα σου'ρθουν,
θες δε θες!
Υ.Γ:Η ψαρια μου...

Προτροπη..

Περιπλανηση στον παγο
του υποσεινηδητου...
Αγελες λυκων ουρλιαζουν
στον ορυμαγδο της ληθης..
Αλογα απο κρυσταλο
και αχατι,
καλπαζουν στο λευκο το ονειρο.
Καθως με την αυγη ξυπνας,
εχε το νου σου,
στη μικρη αρκουδα*
ερχεται τις πληγες σου
να γιατρψει με θυμαρι*
μη μπεις στον κοπο
και την αποπαρεις!
Υ.Γ:Δικη μου σοδεια......

Σε σενα..

Σα φαρος σε ακρητικο νησι
το βλεμμα σου,
αγναντευει τις θαλασσες
του κοσμου τουτου.
Κρυα τα δαχτυλα σου,
ψαχνεις φωτια καρδιας,
απο τη γαγγραινα ,
να τα γλιτωσεις.
Σπρωχνεις παλια σκαρια,
στην αμμο που κολλησαν,
στη θαλασσα ξανα να βγουνε
και μελι σταζεις
στις πληγες πουλιων,
ξανα για να πεταξουν.
Σε ερημα χωρια χορευεις,
ζωη για να τους δωσεις*
κι υστερα λαμπεις,
απο χαρα και θλιψη,
για το χωνευτηρι,
που σου'μελε να ζησεις..
Υ.Γ:Δικα μου "συναπαντηματα"...

Ξαφνικα....

Ολα εγιναν τοσο ξαφνικα*ειναι απο τις στιγμες που νιωθω μεγαλος βλακας.Και τα ερωτηματα αστοχα*τι να πρωτορωτησω?.....Ειχες πολλα ακομη να γευτεις..
Κι αλλα τοσα να νιωσεις.Ξερεις κατι?Τοσα χρονια δε προλαβα να σου πω πως σε συμπαθω*
να σου πω,πως μου αρεσες!Δε ξερω τι αλλο να πω....................................
............................Εχω στεναχωρηθει που εφυγες...........ειναι αδικο...........Μα να ξερεις πως σε συμπαθω και μου αρεσεις:)Και θα κανω τα παντα να σε θυμαμαι.........Εχω παρακαταθηκη το χαμογελο που μου χαριζες....απλοχερα.....αυτο μου εχει μεινει....Καλο σου ταξιδι μικρη...
ΥΓ:Δε ξερω αν αυτος ειναι ο καταλληλος τροπος,για να σε τιμησω...απλα ειναι ενας τροπος......

Κριματα...

Απο την ερημο πουλια,
ηρθαν για παραθερι στην
ακρη του χειμωνα σου*
μα εσυ,δε δινεις
διολου σημασια.
Ψες βραδυ στ'ονειρο μου
εμφανιστηκες,
κι εκαμες κανταδα,
τα δικα μου κριματα.
Αλοιμονο!Ποσο κοστιζει ταχα,
ποσο διαρκει,
ο δεκατος τριτος αθλος?
Κυρηξες,στη γευση απεργια,
και καθημερινα το μελι
που σου δινω,
σου φαινεται πικρο.
Ακου τη σπουργιτενια μου φωνη*
εχει πολλα να πει,
με τη καρδια του λιοντα!
ΥΓ:Κι αυτες οι σκεψεις ειναι δικες μου....

Σκεψεις....

Η αφρισμενη η θαλασσα,
βγαζει τ'απωθημενα της,
στον ερημο το βραχο*
μα ο ηλιος ο "αναισθητος",
στεγνωνει τους καημους,
σα να μη γινηκαν ποτε.
Πολλοι οι καημοι,
πολλες και οι πεθυμιες,
στο κοσμο τουτο*
οσα τα καραβια,
τοσα και τα λιμανια....
Υ.Γ:Τα παραπανω ειναι δικες μου "σκεψεις"...

Το ευχαριστω...

Είδα στον ύπνο μου πως επισκέφθηκα τον Παράδεισο και ένας άγγελος ανέλαβε να με ξεναγήσει.
Περπατούσαμε δίπλα δίπλα σε μια τεράστια αίθουσα γεμάτη αγγέλους.
Ο άγγελος οδηγός μου σταμάτησε μπροστά στον πρώτο σταθμό εργασίας και είπε:
«Αυτό είναι το τμήμα παραλαβής. Εδώ παραλαμβάνουμε όλες τις αιτήσεις που φτάνυν στον Θεό, με την μορφή προσευχής».

Κοίταξα γύρω στον χώρο. Έσφυζε από κίνηση, με τόσους πολλούς αγγέλους να βγάζουν και να ταξινομούν αιτήσεις γραμμένες σε ογκώδεις στοίβες από και σημειώματα, από ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Μετά προχωρήσαμε σε έναν μακρύ διάδρομο, μέχρι που φτάσαμε στο δεύτερο σταθμό. Ο άγγελός μου είπε:
«Αυτό είναι το τμήμα συσκευασίας και παράδοσης. Εδώ οι χάρες και οι ευχές που έχουν ζητηθεί προωθούνται και παραδίδονται σε αυτούς που τις ζήτησαν».
Πρόσεξα και πάλι πόση κίνηση είχε εδώ. Αμέτρητοι άγγλοι πηγαινοέρχονταν δουλεύοντας σκληρά, αφού τόσες πολλές επιθυμίες είχαν ζητηθεί και συσκευάζονταν για να παραδοθούν στην γη. Τέλος, στην άκρη ενός μακρινού διαδρόμου, σταματήσαμε στην πόρτα ενός πολύ μικρού σταθμού. Προς μεγάλη μου έκπληξη μόνο ένας άγγελος καθόταν εκεί, χωρίς να κάνει ουσιαστικά τίποτα.
«Αυτό είναι το τμήμα ευχαριστιών», μου είπε σιγανά ο άγγελος μου. Έδειχνε λίγο ντροπιασμένος.
«Πως γίνεται αυτό; Δεν υπάρχει δουλειά εδώ;» ρώτησα.
«Είναι λυπηρό» αναστέναξε ο άγγελος. «Αφού παραλάβουν τις χάρες τους οι άνθρωποι, πολύ λίγοι στέλνουν ευχαριστήρια».
«Πως μπορεί κάποιος να ευχαριστήσει τον Θεό για τις ευλογίες που παρέλαβε;» ρώτησα πάλι.
«Πολύ απλά» απάντησε. «Χρειάζεται μόνο να πεις ευχαριστώ Θεέ μου!»
«Και γιατί ακριβώς πρέπει να ευχαριστήσουμε;»
«Αν έχεις τρόφιμα στο ψυγείο σου, ρούχα στην πλάτη σου, μια στέγη πάνω από το κεφάλι σου και ένα μέρος για να κοιμηθείς, είσαι πλουσιότερος από το 75% αυτού του κόσμου.
Αν έχεις χρήματα στην τράπεζα, στο πορτοφόλι σου και λίγα κέρματα σ' ένα πιατάκι είσαι το 8% των ανθρώπων που ευημερούν.
Αν ξύπνησες το πρωί με περισσότερη υγεία από ότι αρρώστια, είσαι πιο ευλογημένος από όσους δεν θα επιζήσουν καν ως αυτή τη μέρα.
Αν ποτέ δεν βίωσες την εμπειρία του φόβου του πολέμου, της μοναξιάς της φυλακής, της αγωνίας του βασανισμού και της σουβλιάς της πείνας, είσαι μπροστά από 700 εκατομμύρια ανθρώπους αυτής της γης.
Αν μπορείς να προσευχηθείς σε ένα ναό χωρίς τον φόβο της επίθεσης, της σύλληψης ή της εκτέλεσης, θα σε ζηλεύουν σίγουρα περίπου 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο.
Αν οι γονείς σου είναι ακόμα ζωντανοί και είναι ακόμα παντρεμένοι, είσαι σπάνιος.
Αν μπορείς να κρατάς το κεφάλι σου ψηλά και να χαμογελάς, δεν είσαι ο κανόνας, είσαι η εξαίρεση για όλους όσους ζουν μέσα στην αμφιβολία και στην απόγνωση. Και αν διαβάζεις τώρα αυτό το μήνυμα, μόλις έλαβες μια διπλή ευλογία, γιατί σου το έδωσε κάποιος που σ' αγαπάει και γιατί είσαι πιο τυχερός από δύο δισεκατομμύρια ανθρώπους, που δεν ξέρουν καν να διαβάζουν.
«Κατάλαβα. Και τώρα τι να κάνω; Πως μπορώ ν' αρχίσω;» «Να πεις καλημέρα», μου χαμογέλασε ο άγγελος, «να μετρήσεις τις ευλογίες σου και να περάσεις αυτό το μήνυμα και σε άλλους ανθρώπους, για να τους θυμίσεις πόσο ευλογημένοι είναι.
Και να μην ξεχάσεις να στείλεις το ευχαριστήριό σου».

Περιοδικό «Τόλμη», Αρχιμανδρίτη Δανιήλ Σάπικα, Ιατρού.
Υ.Γ:Ειναι οι σκεψεις, η το νειρο αν θελετε ,ενος απλου ανθρωπου(Δεν ειμαι εγω!)

Καθημερινοτητα..

Φρονιμα και ταχτικα,
παω μ'εκεινον,
που νικα!
Κωστας Βαρναλης..

Αμποτε..

Αμποτε ,καθημερινα, να μου θυμιζεις,
τη ματαιοτητα και την ασημαντοτητα μου......

Επειγον μηνυμα!

SOS SMS!
Μπορει να σωσει ζωες:
Οταν ενα επειγον "χτυπα" τη πορτα του πλανητη,
οι ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ πρεπει να ειμαστε ετοιμοι
για μια ακομα δυσκολη αποστολη.Σε αυτη τη μαχη
ΚΑΙ Η ΠΙΟ ΜΙΚΡΗ ΔΩΡΕΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΓΙΑ ΕΜΑΣ
ΚΑΘΩΣ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ
ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ
ΜΕ ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ.
Στειλε κι εσυ ενα sos sms!Καποιοι ανθρωποι
θα σε ευγνωμονουν γι'αυτο!
1) στο 4545 γραφοντας ΓΤΚ(Χρεωση 1,19 ευρω με ΦΠΑ)
2)στο 4747 γραφοντας ΓΤΚ(χρεωση 2,38 ευρω με ΦΠΑ)
3)στο 4900 γραφοντας ΓΤΚ(χρεωση 3,5 ευρω με ΦΠΑ)
Με 1 ευρω παρεχουμε θεραπεια σε 1 παιδι με ελονοσια.
Με 2 ευρω εξασφαλιζουμε τη τροφη μιας ημερας για 4 παιδια.
Με 3 ευρω εξασφαλιζουμε φαρμακα ενος ετους για ενα παιδι.
Για περρισοτερες πληροφοριες:www.mdmgreece.gr
Υ.Γ:(Δικο μου):Ο θεος μας δινει ευκαιριες*
ας μην τις πεταξουμε....:)!

Αντιπροταση..

Παρακατω,καταθετω τη δικια μου προταση, για το σκοπιανο,
σε σκοπιανους, αμερικανακια ,μα κυριως,
στους γραικυλους που κυβερνανε :

Ουρλιαζω!!!

Πατριδα...

Η φιλη μου το astropeleki, με καλεσε για το τοπο μου, να μιλησω*καταρχιν ειμαι Καβειρος,
οποτε ολοι καταλαβαινετε,ποιος ειναι ο τοπος μου*τωρα τι να σας πω?!Πολλα ειναι αυτα,
που πρεπει να πω*καλλιτερα ομως, να μιλησει η μουσικη:

Υ.Γ:Το κειμενο, που βλεπετε,ασφαλως και δεν αντιπροσωπευει,ουτε εμενα,ουτε τη πατριδα μου*το τραγουδι ασφαλως!:)

Μια οχι και τοσο ιδιαιτερη ιστορια.

Ενα ησυχο βραδυ, μια εβδομαδα πριν,
στη Τηλο*μετα απο το δειπνο κι ενα περιπατο,
κατω απο τ'αστερια,στο ομορφο πλακωστρωτο
δρομακι,που ερωτοτροπουσε με το κυμα,
απεφασισα να παω στο δωματιο μου*
εκει λοιπον,ομολογω με πληρη ευθυνη,
πως με επιασε το "αθηναικο συνδρομο"*
ανοιξα τη τηλεοραση και εβλεπα ενα καρο βλακειες*
ειχα γινει ενας κανονικοτατος παθητικος δεκτης*
και θα συνεχιζα να ειμαι ετσι, μεχρι που για αλλη μια φορα,
ο θεος απεδειξε, ποσος μεγαλος ειναι..
Εκει λοιπον που ειχα αποροφηθει στο χαζοκουτι,
ακουσα ενα δυνατο κρωξιμο ενος γλαρου*μια φωνη απο αλλου!
Της φυσης η φωνη*μια φωνη που ελεγε"βλακεντιε κλεισε τη χαζομαρα,
εχουμε πολλα να σου πουμε!"
Απομονωσα λοιπον το παλαντιρ, και μεμιας τα αυτια και τα ματια
της ψυχης μου ανοιξαν!Ακουσα τη φυση να μου μιλα!
Οι γλαροι τραγουδουσαν μαζι με δεκαοχτουρες,
το κιμα κρατουσε το ισιο κι ο αερας κραταγε τη μπαγκετα!
Τι μου ελεγαν?Δε θα σας πω πολλα*μοναχα που καταλαβα την ασημαντοτητα μου:)
Ενα εχω να σας πω:δεν αντεχω αλλο ενοχλητικους ηχους!
Ανοιξανε τα ματα μου,αλλα μεγαλωσε η ευαισθησια μου!
Δε τη παλευω!
Υ.Γ:Η φωτογραφια ειναι απο τα Λιβαδια, την ωρα της ανατολης...

Καλως η κακως,γυρισαμε....

Γυρισαμε...Και ειμαστε παλι εδω*στην Αθηνα.Εκει που μια εβδομαδα,
τηλεοραση δεν ανοιξαμε,μας ξυπναγαν οι γλαροι,
τωρα στα κλαξον και στα νευρα...θα το αντεξουμε!
Ομορφο νησι*μα πανω απ'ολα,ομορφοι ανθρωποι:)
Τοσα χρονια που δουλευω στο χωρο της υγειας,
ενας δε βρεθηκε να πει"εισαι πολυ καλος!"
η οτι "σου εχω εμπιστοσυνη:)".
Μονο στην αλλη ακρη, στη Τηλο, μου το ειπε
ενα εξαχρονο αγορακι χαμογελωντας
και μια κοπελα,που με γνωριζε τρεις μερες!
Φαινεται οτι στην Αθηνα,μαλλον μενουμε οι κακοι...
Αυτα για την ωρα*θα σας λεω κατα καιρους κι αλλα για το νησι:)
Να πατε!
Υ.Γ:Η φωτογραφια,ειναι ψιλα απο τα Λιβαδια, τον εναν
απο τους δυο οικισμους του νησιου και συναμα το λιμανι:)

Φευγω...

Φευγω!Για μια εβδομαδα περιπου ,θα ειμαι στα δωδεκανησα,
συγκεκριμενα στη Τηλο*ως τοτε να ειστε καλα,
και η Παναγια μαζι σας:)
Σας αφιερωνω το παρακατω τραγουδακι,
με τσαμπουνα απο τα ομορφα δωδεκανησα*
να περνατε καλα,τα λεμε!:)

De Profundis...

Ξανα ωραια πραγματα!

Η Fira με καλεσε να παιξω ξανα ,σε ενα παιχνιδι,
που μου αρεσει...
Ξανα λοιπον βιβλιο*Αποκαλυψη του Ιωαννη,απο το Γιωργο Σεφερη,
σελιδα 123 κτλπ..
"Και ακουσα μια δυνατη φωνη που εβγαινε
απο το ναο κι ελεγε στους εφτα αγγελους:
{Πηγαινετε και χυσετε τα εφτα τασια του
θυμου του θεου στη γη}....

Κάτι που ...με τρώει!!!

Με εκατό και με διακόσια - Γιάννης Χαρούλης

Μου βαζουν δυσκολα...

Η καλη μου φιλη η Ζουζουνα, μου "ζητησε",ενα δωρο*πως να της αρνηθω?!
Να σχλολιασω λεει,την συναντηση της Κυριακης, στο Θησειο*
κι αντε τωρα ενας καβειρος,που ειναι μαθημενος,στης Σαμοθρακης τις σπηλιες,
να γινει λαλιστατος..Εμενα ουτως η αλλως,τα σχολια μου ειναι λιτα
(καποιοι το εχουν ζησει στο πετσι τους αυτο,ονοματα δε λεμε υποληψεις δε θιγουμε)
Ας ειναι...Ειμαι ανθρωπος δυσκολος....ως ενα σημειο ντροπαλος
και πολλα αλλα που δεν ειναι της παρουσης.Τη Κυριακη ειμουνα πολυ επιφυλακτικος,
μα συναμα και παραξενα αναλαφρος,πραγμα πρωτογνωρο για μενα,
οταν γνωριζω ανθρωπους για πρωτη φορα*ενα ευχαριστο προαισθημα, το οποιο βγηκε αληθινο*εγωρισα ανθρωπους,πανω απ'ολα απλους*εξυπνοι εισαστε,καταλαβαινετε απολυτα αυτο που θελω να πω*ανθρωπους με εκαναν να νιωσω ανετα,ανθρωπους που με εκαναν
να πιστευω ,πως η επαφη μαζι τους,θα με κανει καλλιτερο*κι επιβεβαιωθηκε η ρηση,
που λεει πως απο παντου,μπορεις να βρεις κατι ομορφο και καλο....
Λοιπον, τερμα η μακρυλογια,χαλασα τη μαγια εγω ο "Λακων".
Να σας ευχαριστησω ολους,κι εσς που τα ειπαμε αρκετη ωρα κι εσας που δεν τα ειπαμε,κι ευχομαι την επομενη φορα ,να τα πουμε πιο πολυ*μα πανω απο ολα,διοτι η δικαιοσυνη ειναι αρετη,ενα μεγαλο ευχαριστω,τη zoyzoyna και στο mellomeno,
για τη ευκαιρια που μου εδωσαν,να σας γνωρισω..
Τα λεμε:)!

Ετσι....

Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Παραδοσιακό
Εκτελέσεις: Δόμνα Σαμίου || Παντελής Θαλασσινός

Εγώ 'λεγα να σ' αγαπώ Γιωργίτσα μου
κανείς να μην το ξέρει
τώρα το μάθανε οι δικοί Γιωργίτσα μου
το μάθανε κι οι ξένοι

Έλα Γιούλα Γιούλα έλα πάρε με
άνοιξε τις δυο αγκάλες μέσα βάλε με

Το γιασεμί στην πόρτα σου Γιωργίτσα μου
άνθισε και θα δέσει
τ' αγγελικό σου το κορμί Γιωργίτσα μου
στα χέρια στα χέρια μου θα πέσει

Έλα Γιούλα Γιούλα έλα πάρε με
άνοιξε τις δυο αγκάλες μέσα βάλε με

Μάζεψε εσύ τα γιασεμιά Γιωργίτσα μου
κι εγώ τα βελονιάζω
πούλησε την αγάπη σου Γιωργίτσα
κι εγώ την αγοράζω

Έλα Γιούλα Γιούλα έλα πάρε με
άνοιξε τις δυο αγκάλες μέσα βάλε με
Υ.Γ:πινακας του Millet

Βιρα.....

Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Παραδοσιακό
Εκτελέσεις: Χαΐνηδες

Είχα μια αγάπη
θάλασσα πλατιά
την πήρε το καράβι
την πάει στην ξενιτιά.

Καράβι καραβάκι μου
άκουσε τον πόνο μου
φέρε μου το πουλί μου
γιατί έχω μείνει μόνος μου.

Καράβι καραβάκι
που πας γιαλό γιαλό
φέρε μου το πουλί μου
που τόσο λαχταρώ.

Γύρισε καραβάκι μου
άκουσε τον πόνο μου
φέρε μου το πουλί μου
γιατί έχω μείνει μόνος μου.

Φέρε μου το πουλί μου
που τόσο λαχταρώ
γιατί στο χωρισμό του
ν' αντέξω δεν μπορώ.

Καράβι καραβάκι μου
άκουσε τον πόνο μου
φέρε μου το πουλί μου
γιατί έχω μείνει μόνος μου.

Υ.Γ:Πινακας του Millet.

Με λιγη καθυστερηση..

Με καλεσε η καλη μου φιλη η trellofantasmeni,να γραψω ενα γαπημενο μου ποιημα*
να'μαι λοιπον*ενα ποιημα του Τασου Λειβαδειτη,που αργοτερα εγινε τραγουδι,
μαζι με αλλα του ποιηματα......

Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης
Μουσική: Γιώργος Τσαγκάρης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Και να που φτάσαμε εδώ
Χωρίς αποσκευές
Μα μ' ένα τόσο ωραίο φεγγάρι
Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο
Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες
ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα
Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος…

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Βέβαια αγάπησε
τα ιδανικά της ανθρωπότητας,
αλλά τα πουλιά
πετούσαν πιο πέρα

Σκληρός, άκαρδος κόσμος,
που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα
πάνω απ' το δέντρο που βρέχεται…

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα
για να πεθαίνουν κι αλλού
και την απληστία
για να μένουν νεκροί για πάντα

Αλλά καθώς βραδιάζει
ένα φλάουτο κάπου
ή ένα άστρο συνηγορεί
για όλη την ανθρωπότητα

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Καθώς μένω στο δωμάτιο μου,
μου 'ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες…
Φοράω το σακάκι του πατέρα
κι έτσι είμαστε δυο,
κι αν κάποτε μ' άκουσαν να γαβγίζω
ήταν για να δώσω
έναν αέρα εξοχής στο δωμάτιο

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη
μ' ένα άστρο ή μ' ένα γιασεμί
σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει
παίρνει το μέρος των φτωχών…

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη!

Δος μου το χέρι σου..
Δος μου το χέρι σου..
Υ.Γ:ο πινακας ,ειναι του Millet...
Λοιπον ,μελλομενε, aliki,ηλιογραφε,
unamama, και maya, για να σας "δω"....και να σας διαβασω...:)

Ορκος...

Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Λιδάκης

Αν βουληθώ, αν βουληθώ
να σ' αρνηθώ
να σ' απολησμονήσω
να μην εβρώ νερό να πιω
μη ρούχο να φορήσω

Αν βουληθώ, αν βουληθώ
να σ' αρνηθώ
να σ' απολησμονήσω
να μην εβρώ φιλί να πιω
μη δάκρυ να δακρύσω!

Ξημερωσε...

Ειδος:Παλιο ρεμπετικο.....

"Ξημερωσε,ξημερωσε,ξημερωσε και παλι,

κι εγω ξενυχτης περπατω με αδειο το κεφαλι....

αχ, ψευτη και τουνια,
ας μη ξημερωνε ποτε,ετουτο εδω το βραδυ,
γιατι μου φερνει ονειρα,της νυχτας το σκοταδι....

Ξημερωσε ξημερωσε ,δεν εχω τι να πραξω,
γραμμη για το τσαρδακι μου,
στα ισια για ν'αραξω........


Αχ ψευτη και ντουνια,
ας μη ξημερωνε ποτε,ετουτο εδω το βραδυ,
γιατι μου φερνει ονειρα της νυχτας το σκοταδι...


Ξημερωσε ξημερωσε,ξημερωσε και παλι,
ας ηταν στο μεθυσι μου,
να ξαναπεσω παλι....

Αχ ψευτη και ντουνια,
ας μη ξημερωνε ποτε ετουτο εδω το βραδυ,
γιατι μου φερνει ονειρα της νυχτας το σκοταδι....."

Απαντηση σε προσκληση...

Με καλεσαν σε ενα παιχνιδι, οι καλες μου φιλες Maya και unamama*κι εγω οχι σε παιχνιδια,
δε λεω.......Το πλησιεστερο βιβλιο,σελιδα 123,
εκτη,εβδομη,ογδοη περιοδος ,να γραφουν...
Εχουμε και λεμε λοιπον.....Ορφικα μυστηρια,σελ.123...
"Ο Ορφεας λοιπον ειναι αυτος ο οποιος λεει οτι αρχικα
υπηρξε το αιωνιο Χαος,απεραντο,αγεννητο,
απο το οποιο γεννηθηκαν τα παντα*ειπε μαλιστα
οτι αυτο ακριβως το χαος δεν ηταν σκοταδι
ουτε φως ουτε υγρο ουτε ξηρο ουτε θερμο
ουτε ψυχρο,αλλα ηταν τα παντα ανακατεμενα,ως κατι αδιαμορφωτο*
καποτε ομως με το τροπο πελωριου αβγουγεννησε και εφερε
στο φως απο τον εαυτο του μια διφυη μορφη,την οποια εκεινη αποκαλουν ανδρογυνη.."
Αυτα.....Μελλομενε,Φυρδην,Aliki,Ηλιογραφε,prasino liker,και οποιος αλλος θελει,
η σειρα σας.....

Εκτακτο παραρτημα!

Ελληνικε λαε,
Απο την 08:00 πρωινην, η χωρα δεχεται επιθεση,
δια το σκοπιανο ζητημα*αι ημαιτεραι δυναμεις,
αμερικανικαι,δημοσιογραφικαι,δουλοπαρικαι,ολοκληρωτικαι,
αμυνονται σθεναρα!
Ζητω το εθνος!Ζητω η Ελλας!

Υ.Γ:Συγχωρηστε με για τα τυχον ορθογραφικα*
ειναι απο τη ταραχη και αγνοια μου.
Τυχον ψευτοαναρχικοι,μη χαιρεστε!
Δε συντασομαι μαζι σας...

Τωρα με το χιονι,τι θυμηθηκα....

Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς
Μουσική: Παραδοσιακό
Πρώτη εκτέλεση: Χάρης Κατσιμίχας

Μια τέτοια νύχτα πριν από χρόνια
Κάποιος περπάτησε μόνος
Δε ξέρω πόσα λασπωμένα χιλιόμετρα
Κάποιος περπάτησε μόνος

Νύχτα και συννεφιά, χωρίς άστρα
Πήγαινε το δρόμο δρόμο

Ξημερώματα, μπήκε στα Γιάννενα
Στο πρώτο χάνι έφαγε και κοιμήθηκε τρία μερόνυχτα
Ξύπνησε απ’ το χιόνι που έπαιφτε μαλακά
Στάθηκε στο παράθυρο και άκουγε τα κλαρίνα
Και άκουγε τα κλαρίνα
Πότε θαμπά και πότε δίπλα του
Πότε θαμπά
Και πότε δίπλα του
Όπως τα ‘φερνε ο άνεμος

Αχ...
Και άκουσε μετά τη φωνή πεντακάθαρη
Από κάπου κοντά την άκουσε
Σαν αλύχτημα και σαν να την έσφαζαν τη γυναίκα
Κι ούτε καυγάς, ούτε τίποτα άλλο
Χιόνιζε
Όλη νύχτα στα Γιάννενα χιόνιζε

Ξημερώματα, πλήρωσε ότι χρωστούσε και γύριζε στο χωριό του
Στα πενήντα του θα ‘τανε
Με γκρίζα μαλλιά και τρεις θυγατέρες, ανύπαντρες
Χήρος τέσσερα χρόνια
Στα πενήντα του θα ‘τανε

Χήρος τέσσερα χρόνια
Με τη μαύρη κάπα στις πλάτες
Αχ, το τι χιόνι σήκωσαν
Τι χιόνι σήκωσαν τούτες οι πλάτες
Κανένας δε το ‘μαθε...
Κανένας δε το ‘μαθε...
Κανένας!

Για του Αγ.Βαλεντινου...

Στίχοι: Γιάννης Καλαμίτσης
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού
Άλλες ερμηνείες: Λίτσα Διαμάντη || Χαρούλα Αλεξίου

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
όπως του πελάγου οι βράχοι
ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι
ανεμοδαρμένοι βράχοι
άνθρωποι μονάχοι

Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, ξεχασμένα
άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, σαν εσένα, σαν εμένα...