Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2008
Mαxόμενος..
"Ρίχνοντας το ακόντιο
του μυστικού σου κόσμου,
κατάστηθα πληγή από μέλι
μου άνοιξες
και βρέθηκα τ'απίστομα
σε στρώμα από φύκια...
Με γεύση από πικρό αλάτι στο στόμα,
πάσχιζα το Πρωτέα,
που μορφές άλλαζε,
να τιθασεύσω,
για να μου πει το μέλλον*
κι αυτός μου έδειξε
δρόμο βαθύ και άπληστο
στα σπλάχνα όρους τρομερού,
στο τέρμα του οποίου,
είδα τον εαυτό μου,
σαν άλλος Πειρίθους,
δεμένο σε θρόνο πορφυρό,
να κλαίει τη μνήμη μου
στη θύμιση σου
και στης αλήθειας την οργή...."
Υ.Γ:Αλήθειες πονεμένες....
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
10 σχόλια:
"για να μου πει το μέλλον" ... :)
"στο τέρμα του οποίου" :)
"να εύχεσαι νά 'ναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις..."
:)
@alpiega,
αντ'εύχομαι!:)
κι εγώ ο Θησέας σε σκέφτομαι,
μη λυπάσαι τώρα θα συναντήσω τον Ηρακλή του Φωτός
και παρηγοριά όμορφες φωτογραφίες θα σου στείλω
Κλωθώ, Λάχεσις και Ατροπός
δώστε μου το χαμογελό σας
τον Κάβειρο να παρηγορήσω
Η ίδια μας η ζωή ...
μια μάχη αμφίδρομη είναι.
Το ίδιο βέλος που τρυπάει
συνάμα μ' ηδονές μας πνίγει αλύπητα.
Το μέλλον να μάθεις μη ζητάς ...
Καθένας στον Καύκασό του καρφωμένος
μνήμες παλιές ξερνά και πληγές μελλούμενες.
Δεν με νοιάζει η θύμισή σου...
Της αλήθειας η οργή, όμως, αβάσταχτη είναι...
Και πέρασε στο σήμερα μαζί με την γεύση από πικρό αλάτι...
Κι έγιν΄η ζωή - εκεί πού΄πρεπε νά΄ναι μέλι - δρόμος βαθύς κι άπληστος...
Γλυκειά Καληνύχτα Κάβειρε
Πάντα με γοήτευε η ιστορία του Πρωτέα με τις μεταμορφώσεις του. Η προσωποποίηση της θάλασσας με τις αλλαγές της...
@ηλιογράφος,
σε ευχαριστώ!!
@side21,
έτσι είναι!
@bluesmartoulis,
δυστυχώς, οι θύμισες με κυνήγουν...
@kitsosmitsos,
δύσκολη υπόθεση ο Πρωτέας...
"Καθένας στον Καύκασό του καρφωμένος
μνήμες παλιές ξερνά και πληγές μελλούμενες"
Τον side21 αντιγράφω γιατί βρίσκω αλήθειες
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Μα το μέλλον το γνωστό είναι κείνο που τρομάζει και κανείς Πρωτέας η μάντης μυθικός δεν χρειαζεται να μας το γνωρίσει...
Την καλησπέρα μου.
@φύρδην,
μεγάλες αλήθειες!!
@πνεύμα,
λες?
Δημοσίευση σχολίου