Αναμνηση...

Σε βλέπω στο ποτήρι μου
και πίνοντας σε πίνω
κι όταν τελειώσει το πιοτό
δεν ξέρω τι θα γίνω

Σαν ακούρδιστο ρολόι
που δεν παίρνει πια στροφή
το μυαλό μου έχει μείνει
στη δική σου τη μορφή

Σε βλέπω στο ποτήρι μου
και πίνοντας σε πίνω
κι όταν τελειώσει το πιοτό
δεν ξέρω τι θα γίνω

Πίνω από τις εννιά το βράδυ
και έφτασε τρεισήμισι
και το νου μου βασανίζει
η δική σου θύμηση

Σε βλέπω στο ποτήρι μου
και πίνοντας σε πίνω
κι όταν τελειώσει το πιοτό
δεν ξέρω τι θα γίνω......

Καημος....

Θ'ανεβω και,
θα τραγουδησω,
στο πιο ψηλοτερο βουνο,
να κλαιω μονος να πονω,
και να με ακουει το βουνο....
Με το βουνο θα γινω φιλος
και με τα δεντρα συντροφια,
ν'ακουγεται στην ερημια,
ο πονος μου με τη πενια......

Για ιδέστε όλοι τον ακροβάτη
που τραμπαλίζεται
για ιδέστε όλοι τον ξενομπάτη
πως δε ζαλίζεται

Για ιδέστε τον ακροβάτη που κι όταν πέφτει γελά
και ποτέ δεν κλαίει, ποτέ δεν κλαίει

Για ιδέστε πού 'χει το ερημοπούλι
αίμα στο φτερό
πετά κι ας τό 'βρε θανάτου βόλι
κόντρα στον καιρό

Με τον καιρό νά 'ναι κόντρα έχει τιμή σαν πετάς
να μένεις μόνος, να μένεις μόνος

Για ιδέστε όλοι, ιδέστε και μένα
άλλο δε ζητώ
πού 'χω στους ώμους φτερά σπασμένα
και ακροβατώ

Γύρισε κάτω η μέρα κι ακόμη εσύ να φανείς
μην κλαις πουλί μου, μην κλαις πουλί μου

Καταντια....

Πως καταντησα ετσι?.........
Εγω ο σκυλος, ο αγερωχος......
Που ειναι το αγριο μου τριχωμα....?
Ωσαν καρφια και δορατα,
οι τριχες μου σηκωνονταν,
με των εχθρων το συναπαντημα....
Κι αυτοι,οταν με βλεπανε,
κοβανε δρομο λαχανιαζοντας.....
Που ειναι τα δοντια μου ,
τα αστραφτερα και κοφτερα......?
Τα βλεπανε οι λυκοι οι ανημεροι,
κι αλυχταγανε καθως στα σπηλια
πισωγυριζαν.....
Που ειναι το βλεμα μου το αστραποβολο,
που φοβο εδινε στους αδικους,
κι εμπιστοσυνη στους ανημπορους...
Καπου στο διαβα του κοσμου τουτου,
εχασα ολα τα παραπανω...
Εχασα τη μοναδικοτητα μου....
θελοντας να ξεχωρισω.........

Θλιμενα ματια....

Μα γιατι το τραγουδι,
να'ναι λυπητερο,
με μιας θαρρεις,
πως τη καρδια μου
ξεκοψε...
Κι αυτη τη στιγμη,
που πλημυριζω χαρα,
ανεβηκε ως τα χειλη μου
και μ'επνιξε,
φυλαξου για το τελος,
θα μου πεις......

Καταγγελεια!

Ιδου!Χριστιανοι,πατριωτες,αγωνιστες και συντροφοι,τρεχατε!
Νατος ο προβοκατορας!Επ'αυτοφορω,καλπονοθεια!
Αλλοιωση του καθαρου και δημοκρατικου μας αποτελεσματος!
Στα οπλα συναγωνιστες!Επαγρυπνηση!

Κορυβαντες......

Ερχεται η μεγαλη μερα!Εμπρος ,μαζι για μια νεα Ελλαδα!
Ξημερωνει μια μερα ελπιδας,χαρας νικης!
Μαζι θα παμε την Ελλαδα μπροστα!
Ολοι μαζι,με βηματα γοργα,
με ευστροφια,
οξυδερκεια,
μα πανω απ'ολα,
με δουλεια,
θα παμε την Ελλαδα μας μπροστα......
Εμπρος παιδια...στο δρομο που μας εδειξαν.....
για τη νικη!

Τι θα πει...

Να εισαι μονος σου θα πει,
να εισαι αντριωμενος....
Να μη σε πιανει πανικος,
ουτε κι ιδιος ο θεος,
αλλιως στα παγια κολλας,
σερνεσαι βριζεις και πονας....

Καρναβαλι

Μασκα δεν εχω να γυρνω,
στο καρναβαλι ετουτο...
Μονο μι'αποχη να τρυγω,
της θαλασσας τη πονηρια
και της σιωπης το πλουτο....
Βαρα καλη,βαρα γερη,
μια τουφεκια ζαχαρωτη....
κι ασε να νιωσει η γαλαρια,
του χαρτοπολεμου τη βια....

Τσακαλι......

Καηκαν τα μερη που το τσακαλι εμενε.......
Δεν εχουν τωρα μερος,τα τσακαλια για να μεινουν.........
Κι αφου μερος δεν εχουν, φευγουν,φευγουν μακρια.....
Δεν εχει πλεον εδω τσακαλια να ουρλιαξουνε,
τη νυχτα.......
Τιποτα πλεον δεν ακουγεται,απ'τα τσακαλια......
Τωρα,ουρλιαζουνε οι ανθρωποι.......
Νυχτα και μερα..........
Τωρα,ειναι των ανθρωπων,η ωρα.......

Επιλογη....

Γυριζω τις πλατες μου στο μελλον.....
στο μελλον που φτιαχνετε οπως θελετε.....
αφου η ιστορια σας ανηκει.......
σαρωστε το λοιπον αφου επειμενετε....
μενω μοναχος στο παρων μου.....
Να σωσω οτιδηποτε αν σωζεται....
κι ας εχω τις συνεπειες του νομου....
ΣΥΝΕΝΟΧΟ ΣΤΟ ΦΟΝΟ ΔΕ ΘΑ Μ'ΕΧΕΤΕ!

Προφητεια?...........

Στον αρχοντα των δαχτυλιδιων και συγκεκριμενα στους δυο πυργους,
ο Σαρουμαν λεει τα εξης προφητικα(?)λογια....
"Τα δαση θα πεσουν......
ολος ο παλιος κοσμος θα καει,
στις φωτιες της βιομηχανιας...
θα οδηγησουμε τη μηχανη του πολεμου,
με τη σιδερενια γροθια
των ορκ.....
δε μενει, παρα να αφαιρεσουμε,
αυτους που μας αντιστεκονται...."

Τι γινετε?! Μηπως τα ορκ υπαρχουν?!
Μηπως τα λογια ειναι προφητικα?!
Μηπως?!.......

Μη κλαις.....

Μη κλαις μικρη μου
και πληγες,
ανοιγεις μου στα στηθη,
εμεις οι δυο θα καμουμε,
το κοσμο παραμυθι,
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΟ ΘΑ ΚΑΜΟΥΜΕ
ΤΟ ΚΟΣΜΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ!

Συναισθηματα......

Η ΤΙΓΡΗ 3:26
Τραγούδι: Ψαραντώνης
Μουσική - Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης

Έχω μιά τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη
που όλο με περιμένει
κι όλο την καρτερώ
τηνε μισώ και με μισεί θέλει να με σκοτώσει
μα ελπίζω να φιλιώσει
καιρό με τον καιρό.

Έχει τα δόντια στην καρδιά, τα νύχια στο μυαλό μου
κι εγώ γιά το καλό μου
γιά κείνη πολεμώ
κι όλου του κόσμου τα καλά με κάνει να μισήσω
γιά να της τραγουδήσω
τον πιό βαρύ καημό.

Όρη, λαγκάδια και γκρεμούς με σπρώχνει να περάσω
γιά να την αγκαλιάσω
στον πιό τρελό χορό
κι όταν τις κρύες τις βραδιές θυμάται τα κλουβιά της
μου δίνει την προβιά της
γιά να τηνε φορώ.

Καμιά φορά απ' το πιοτό πέφτομε μεθυσμένοι
σχεδόν αγαπημένοι
καθείς να κοιμηθεί
και μοιάζει τούτη η σιωπή με λίγο πριν τη μπόρα
σαν τη στερνή την ώρα
που θα επιτεθεί.