Σε βλέπω στο ποτήρι μου
και πίνοντας σε πίνω
κι όταν τελειώσει το πιοτό
δεν ξέρω τι θα γίνω
Σαν ακούρδιστο ρολόι
που δεν παίρνει πια στροφή
το μυαλό μου έχει μείνει
στη δική σου τη μορφή
Σε βλέπω στο ποτήρι μου
και πίνοντας σε πίνω
κι όταν τελειώσει το πιοτό
δεν ξέρω τι θα γίνω
Πίνω από τις εννιά το βράδυ
και έφτασε τρεισήμισι
και το νου μου βασανίζει
η δική σου θύμηση
Σε βλέπω στο ποτήρι μου
και πίνοντας σε πίνω
κι όταν τελειώσει το πιοτό
δεν ξέρω τι θα γίνω......
5 σχόλια:
τι αριστούργημα είναι αυτό το τραγούδι...
πρέπει να έχεις περπατήσει πολύ συγκεκριμένα μονοπάτια όμως για να το νοιώσεις.
ελπίζω να μην βρίσκεσαι σε ένα από αυτά τώρα...
Συνηθως Ελενη,οταν εισαι στα μονοπατια αυτα τα διαβαινεις.....
Αφου βγεις απο αυτα,
τα καταλαβαινεις......
Πολύ δύσκολο το μονοπάτι αυτό, όμως...
Καλό μήνα
(και να προσέχεις)
άρα τα χειρότερα είναι πίσω μας...
Νατασσακι,οντως το μονοπατι αυτο,
ειναι δυσκολο....
Θα εχω υποψιν μου τη συμβουλη σου...
Ευχαριστω!
Καλη μου Κροτ,συμφωνω μαζι σου..
Τα δυσκολα,αλλα καλα,
ειναι μπροστα μας....
Δημοσίευση σχολίου